Od lat 80. ubiegłego wieku obserwujemy dramatyczny wzrost liczby nowych zachorowań na cukrzycę typu 1 (type 1 diabetes – T1D) wśród dzieci i młodzieży, w szczególności w najmłodszych grupach wiekowych [1–3]. W Polsce, po transformacji ustrojowej i zmianach ekonomicznych, notuje się jeden z najszybszych wzrostów liczby nowych przypadków T1D. Od roku 1989 wskaźnik zapadalności wśród dzieci i młodzieży w wieku 0–14 lat wzrósł ponad czterokrotnie, osiągając w 2012 r. wartość 22,74 na 100 000 osób/rok [2, 3]. Ta zwiększająca się grupa dzieci, choć pozostająca pod stałą specjalistyczną opieką diabetologiczną, często staje się również pacjentami zarówno lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej, jak i specjalistów innych dziedzin medycyny. Postępowanie żywieniowe jest natomiast jednym z podstawowych i kluczowych elementów leczenia i edukacji w T1D, gdyż kontrola choroby jest nieustającym balansowaniem spożytych posiłków, podanej insuliny, podjętego wysiłku oraz innych czynników [4, 5]. Ponadto wprowadzenie zindywidualizowanego planu posiłków pozwala poprawić kontrolę glikemii [4–6]. Między innymi z tego powodu artykuł poświęcony został omówieniu zasad prawidłowego żywienia dzieci chorych na cukrzycę typu Co ciekawe, podejście do tego głównego elementu terapii znacząco ewoluowało na przestrzeni ostatnich kilku dekad. Obecnie promowane jest przestrzeganie ogólnych zasad „zdrowego żywienia”, które zastąpiły zalecaną w przeszłości i dawno już nieaktualną „dietę cukrzycową”, czyli ubogą w węglowodany [4–6]. W rzeczywistości przecież potrzeby żywieniowe dzieci i młodzieży z T1D nie różnią się od potrzeb dzieci zdrowych. Należy podkreślić, iż dla osób z T1D nie ma jedzenia, które byłoby „zabronione”, a jedynie pewne produkty są zalecane, inne zaś należy ograniczać – przykładowo cukry proste [4–6]. W przypadku osób z T1D konieczne jest jednak dużo większe zrozumienie i wiedza dotycząca spożywanego jedzenia. Publikowane przez towarzystwa naukowe standardy czy wytyczne wskazują także na potrzebę indywidualizacji diety oraz – z uwzględnieniem podstawowych reguł – dostosowywanie zaleceń i edukacji żywieniowej do aktywności, preferencji i smaków, potrzeb oraz wieku i umiejętności poszczególnego pacjenta. Dotyczy to także obowiązujących w danej rodzinie zwyczajów, tradycji świeckich i religijnych [4–6]. W innym przypadku starania mające na celu zmianę nawyków żywieniowych będą albo nieskuteczne albo negatywnie wpłyną na jakość życia osoby z cukrzycą i jej bliskich. Ponieważ aktualne wytyczne odnoszące się do postępowania żywieniowego w T1D opierają się na ogólnym schemacie zdrowego żywienia, poniżej przedstawione zasady można odnieść również do populacji dzieci zdrowych, a z pewnymi modyfikacjami – odpowiednie są także dla dorosłych (zarówno zdrowych, jak i tych z cukrzycą) [4–6]. Fakt ten okazuje się niezwykle korzystny, gdyż bardzo ważne jest, aby wprowadzane modyfikacje w kierunku zdrowego sposobu żywienia (nie „diety cukrzycowej”!) dotyczyły nie tylko dziecka/nastolatka z cukrzycą, ale także jego rodziców/opiekunów i rodzeństwa, a w najkorzystniejszym przypadku – całej rodziny. W takich przypadkach nie tylko dziecku będzie łatwiej nauczyć się prawidłowych nawyków żywieniowych i trwać przy nich, ale też pozytywny efekt zdrowotny odczuje cała rodzina, zwłaszcza jeśli występują w niej problemy zdrowotne, jak np. otyłość, miażdżyca czy dyslipidemia. Zgodnie z zaleceniami, w skład interdyscyplinarnego zespołu diabetologicznego powinien wchodzić specjalista dietetyk z doświadczeniem w zakresie cukrzycy i pediatrii. To w szczególności on zapewnia edukację, monitorowanie i wsparcie dziecku, jego bliższej i dalszej rodzinie oraz całemu jego otoczeniu w zakresie postępowania żywieniowego [4–6]. Postępowanie żywieniowe drogą do celu Dążąc do optymalizacji zaleceń żywieniowych, konieczne jest, aby określić ich cele, czyli to, co mają zapewnić, jeśli będą prawidłowo przestrzegane. W pierwszej kolejności, niezależnie od tego, czy mamy do czynienia z dzieckiem z cukrzycą czy też zupełnie zdrowym, spożywane pokarmy mają zapewnić prawidłową ilość wszystkich składników i energii, by uzyskać i utrzymać prawidłowy rozwój dziecka oraz jego należną masę ciała, wzrost i dojrzewanie [4, 5]. Jednocześnie niezwykle istotne jest także to, aby jedzenie dawało dzieciom satysfakcję. Kolejne ważne cele postępowania żywieniowego to utrzymanie: pożądanego i stabilnego stężenia glukozy we krwi, odpowiedniego stężenia lipidów i lipoprotein oraz optymalnego ciśnienia tętniczego [4–6]. Prawidłowa kontrola glikemii jest w T1D najważniejsza, bo bezpośrednio przekłada się na możliwość wystąpienia ostrych i późnych powikłań cukrzycy. Natomiast wraz z pozostałymi elementami wiąże się w tym przypadku ściśle z wysokim ryzykiem rozwoju miażdżycy, której nawet tylko dzięki przestrzeganiu zaleceń dotyczących żywienia możemy zapobiegać i spowalniać jej dalszy rozwój [7]. Nie można również lekceważyć wpływu cukrzycy na zachowania związane ze spożywaniem posiłków. Mianowicie u znaczącego odsetka (szacuje się nawet, że u blisko 50%) dzieci i młodzieży z T1D obserwuje się zaburzenia odżywiania. Również z tego powodu cele postępowania żywieniowego w terapii cukrzycy obejmują także profilaktykę tych zaburzeń – poprzez monitorowanie rozwoju fizycznego na siatkach centylowych, wskaźnika masy ciała (body mass index – BMI), a także nawyków żywieniowych pacjentów i zachowanie czujności w stosunku do nieprawidłowego postrzegania własnej masy ciała (anoreksja/bulimia/otyłość) [5]. Należy jednocześnie zwrócić uwagę, by cele związane z żywieniem stawiane przed pacjentem były możliwe do zrealizowania. Ryc. 1. Zapis z osobistego ciągłego systemu monitorowania glikemii u osoby z T1D. Czerwone gwiazdki oznaczają pomiary wykonane glukometrem, niebieska kropkowana krzywa odpowiada wartościom z sensora. Wartości sporadycznie wykraczają poza zaznaczony, pożądany w przypadku tego pacjenta zakres wartości glikemii [ dostęp dnia: Spośród wymienionych wyżej elementów tym, który w postępowaniu żywieniowym jest podstawowym wyzwaniem dla osób z T1D, a dodatkowym w stosunku do osób zdrowych, jest stałe dążenie do normoglikemii w każdym punkcie czasowym. Wynosi ona 70–110 mg/dl na czczo i przed posiłkami oraz 70–140 mg/dl po posiłkach (w dowolnej chwili) [4]. Zalecenia wszystkich towarzystw naukowych zajmujących się cukrzycą – oparte na dowodach naukowych – podkreślają, jak ważne dla obniżenia ryzyka powikłań cukrzycy jest to, aby prawidłowe wartości stężenia glukozy we krwi były utrzymywane w ciągu całej doby, a nie tylko w wybranych momentach, w których wykonywane są pomiary poziomu glukozy we krwi [4–6]. Prawie optymalny zapis stężeń glukozy uzyskany z osobistego systemu ciągłego monitorowania glikemii przedstawia ryc. 1. Bardzo istotne jest jednak, by nie skupiać się na wartościach glikemii jako jedynym celu, tylko traktować je jako liczby mówiące o tym, jak na dany posiłek odpowiedział organizm. Wówczas pozwolą one zoptymalizować insulinoterapię tak, by zminimalizować wahania stężenia glukozy we krwi. MAKROSKŁADNIKI Ostatnio opublikowane wytyczne dotyczące żywienia u osób z cukrzycą zalecają, by dieta dzieci oraz dorosłych pacjentów opierała się na zwykłym schemacie zdrowego żywienia, czyli upraszczając, na tak zwanej piramidzie żywieniowej (ryc. 2) [8, 9]. Koniecznie podkreślić należy fakt, iż jej podstawę stanowi obecnie aktywność fizyczna [8]. Dzieci i młodzież z T1D należy, tak jak i ich zdrowych rówieśników, zachęcać do regularnej aktywności fizycznej. Ruch wpływa dobroczynnie na układ sercowo-naczyniowy i wspomaga kontrolę masy ciała [4–6, 9]. Ryc. 2. Piramida zdrowego żywienia (według Instytutu Żywności i Żywienia) [8] Ponieważ częstość występowania otyłości u dzieci szybko się zwiększa na całym świecie, a przeprowadzone ostatnio badania wykazały, że nadwaga i otyłość rozwijają się u dzieci z T1D w podobnym odsetku, co w populacji ogólnej, to duży nacisk kładzie się na zapobieganie nadmiernemu przyrostowi masy ciała [4–6]. Całkowita ilość spożywanej energii (kalorii) powinna być dostosowana do wieku, płci, tempa wzrostu oraz poziomu aktywności danego dziecka i musi – średnio w ciągu doby – odpowiadać ilości energii, którą ta osoba zużywa. W oparciu o piramidę żywieniową (ryc. 2) i przedstawione szczegółowo poniżej zasady – zobrazowane schematycznie na ryc. 3 – możliwe jest łatwe przygotowanie personalizowanych, elastycznych i zbilansowanych planów żywienia. Zaleca się, by podstawowe źródło dobowej energii stanowiły węglowodany: 45–50%, głównie złożone [4–6, 9]. Wartość ta powinna zmniejszać się wraz z wiekiem i wynosić u dorosłych około 40%. Wśród ekspertów panuje powszechna zgoda, aby u dzieci i młodzieży z T1D nie ograniczać spożycia węglowodanów (w stosunku do ilości zalecanych dla zdrowej populacji), ponieważ może to szkodliwie wpływać na proces wzrastania. Węglowodany są głównym determinantem glikemii poposiłkowej, dlatego też są podstawowym składnikiem pokarmowym, który należy wziąć pod uwagę, planując posiłki [4–6]. Należy sięgać po tak zwane „zdrowe” węglowodany, takie jak pełnoziarniste pieczywo, nieprzetworzone (surowe) owoce, warzywa i jarzyny oraz nabiał i niskotłuszczowe mleko, które należy przedkładać nad inne źródła węglowodanów, w szczególności te zawierające dodawane tłuszcze, cukry czy sól [6]. Glukoza zawarta w tych produktach, zdrowych źródłach węglowodanów, wolniej przenika do krwi, powodując mniejsze poposiłkowe wzrosty glikemii (indeks glikemiczny omówiono w dalszej części artykułu). Podstawowe ograniczenie dotyczy natomiast cukrów prostych (np. glukozy, sacharozy). Osoby z cukrzycą powinny ograniczyć ich spożycie do minimum, natomiast również wytyczne dla populacji ogólnej zalecają, by stanowiły one źródło nie więcej niż 10% dobowego spożycia energii [4–6, 9]. Cukry proste należy zastąpić innymi źródłami węglowodanów, jednak nie jest polecane zastępowanie cukru fruktozą (o tym dalej) [5, 6]. Ryc. 3. Zalecany zbilansowany udział makroskładników w posiłkach i w dobowym jadłospisie – procent energii (kalorii) pochodzących z węglowodanów, białek i tłuszczy [materiał własny] Warzywa i owoce, poza węglowodanami, zawierają rozpuszczalną formę błonnika – wielocukru, który odgrywa pozytywną rolę w kontroli poziomu cholesterolu i lipidów we krwi [5]. Nierozpuszczalna forma błonnika obecna np. w pełnoziarnistym pieczywie oraz nieobranych, surowych owocach i warzywach wspomaga prawidłową funkcję jelit. Według polskich zaleceń należy spożywać do 25–30 g błonnika dziennie [9]. Drugie podstawowe źródło energii powinny stanowić tłuszcze (30–35% dobowego spożycia energii) [4–6]. Ponieważ udowodniono, iż nasycone kwasy tłuszczowe (obecne w pełnotłustych produktach mlecznych, tłustym mięsie i przekąskach z dużą zawartością tłuszczów) są głównym składnikiem diety determinującym stężenie cholesterolu frakcji LDL w osoczu, panuje zgodność, aby bezwzględnie ograniczać ich spożywanie [4–6, 9]. Tłuszcze nasycone mogą stanowić maksymalnie do 10% dobowego spożycia energii, a u osób z hiperlipidemią (stężenie cholesterolu frakcji LDL > 100) – jedynie do 7%. Jak to osiągnąć? Po pierwsze podczas edukacji dietetycznej należy zwrócić uwagę, aby dążąc do pożądanej ilości (45–50%) spożywanych węglowodanów, nie zwiększać całkowitego spożycia tłuszczów i/lub tłuszczów nasyconych. Ponadto należy zalecać jedzenie chudych mięs i chudego nabiału, zmniejszenie ilości spożywanych nasyconych kwasów tłuszczowych oraz zastępowanie ich i uzupełnianie diety produktami bogatymi w jedno- i wielonienasycone kwasy tłuszczowe (odpowiednio monounsaturated fatty acids – MUFA i polyunsaturated fatty acids – PUFA) [3]. MUFA obecne są przykładowo w oleju rzepakowym, sezamowym, oliwie oraz orzechach. Korzystnie wpływają na układ krążenia i powinny dostarczać do 10–15% dobowej energii [4–6, 9]. PUFA (np. olej słonecznikowy i kukurydziany, soja, tłuste ryby morskie) mają pozytywny wpływ na profil lipidowy, jednak powinny dostarczać jedynie około 6–10% dobowego zapotrzebowania energetycznego [4–6, 9]. Wśród PUFA powinny w diecie znaleźć się dobroczynne kwasy tłuszczowe omega-6 (5–8% dobowego zapotrzebowania energetycznego) oraz kwasy tłuszczowe omega-3 – około 1–2% kalorii – których źródłem są ryby [4–6, 9]. Zaleca się, aby dzieci spożywały porcję tłustej ryby morskiej dwa razy w tygodniu. W świetle ostatnich publikacji w odniesieniu do ryb bałtyckich najmniej zanieczyszczeń wydają się mieć niedrapieżne tłuste ryby, np. łososie norweskie. Białka dostępne w pokarmach powinny dostarczać pozostałych 15–20% dobowego zapotrzebowania na energię [4–6]. Są one składnikiem pokarmów niezwykle istotnym dla zapewnienia prawidłowego wzrostu u dzieci. Dlatego tak ważne jest, by jego ilość spożywana przez dzieci i młodzież była optymalna. Jednakże podkreślenia wymaga fakt, iż białko sprzyja procesowi wzrastania tylko wtedy, gdy pokryte jest całkowite zapotrzebowanie energetyczne dziecka. Sytuacją, w której po konsultacji z nefrologiem dziecięcym, mogą istnieć wskazania do ograniczenia spożycia białka, może być nefropatia cukrzycowa. Pozostałe składniki pokarmowe Zalecenia dotyczące suplementacji witamin i soli mineralnych (w tym również witaminy D3), są dla dzieci z T1D takie same jak dla zdrowej populacji, przy czym preferowane są naturalne źródła witamin, a nie suplementy diety. Odnosi się to także do spożycia soli kuchennej, które – zgodnie z zaleceniami dla osób zdrowych – wynosi 1000 mg/dobę (2,5 g soli kuchennej/dobę) dla dzieci w wieku 1–3 lat; 1200 mg/dobę (3 g/dobę) dla 4–8-latków i do 1500 mg/dobę (3,8 g/dobę) dla dzieci 9-letnich i starszych. Najlepiej jest ograniczyć je do ilości pierwotnie zawartej w produktach spożywczych [4–6, 9]. Dodatkowe ograniczenia dotyczą osób z nadciśnieniem tętniczym [4–6]. Substancje słodzące (słodziki) niezawierające kalorii mogą być stosowane przez dzieci z T1DM. Natomiast trzeba zwrócić uwagę na dopuszczone przez producenta ilości do spożycia, których nie należy przekraczać [4]. Podkreślenia wymaga też fakt, iż nie zaleca się zastępowania cukru fruktozą [4–6], choć małe jej ilości (fruktozy naturalnej, z owoców czy miodu) wykazują korzystny efekt metaboliczny: zwiększają wątrobowy wychwyt glukozy, wzmagają syntezę glikogenu, przywracają zdolność wątroby do regulowania produkcji glukozy w warunkach hiperglikemii. Jednak bez wątpliwości pozostaje bardzo negatywny wpływ syropu glukozowo-fruktozowego i nadmiernego spożycia fruktozy. Wśród tych niekorzystnych skutków wymienić należy choćby: szybkie tycie i chroniczną otyłość (fruktoza spożywana nawet w niewielkich ilościach nastawia organizm na produkcję tkanki tłuszczowej, zwłaszcza gromadzącej się wokół narządów wewnętrznych), wzrost ryzyka cukrzycy typu 2, potęgowanie apetytu, spadek wrażliwości organizmu na leptynę (hormon sytości) oraz wzrost stężenia cholesterolu LDL i trójglicerydów we krwi [10]. Bardzo dobrym środkiem słodzącym, do stosowania zamiast cukrów prostych, jest wyciąg z liści stewii – rośliny pochodzącej z Ameryki Środkowej i Południowej. Zawiera on słodkie glikozydy stewiolowe. Są one dobrze rozpuszczalne w wodzie, około 200 razy słodsze od cukru i odporne na temperaturę do 200°C. Przy tym charakteryzuje je również zerowa kaloryczność. Dodatkowo liście stewii to bogate źródło antyoksydantów i aminokwasów. Na liście zaaprobowanej przez FDA (Food and Drug Administration) znajduje się od 2008 r., natomiast na liście europejskiej agencji EFSA (European Food Safety Authorithy) – od 2011 r. [11]. Picie alkoholu jest dopuszczalne przez dorosłe osoby z cukrzycą w umiarkowanych ilościach. Natomiast w związku z tym, iż mimo zakazu spożywania alkoholu przez nieletnich w Polsce, niestety coraz więcej i coraz młodszych osób sięga po alkohol, należy edukować młodzież także w tym zakresie. Najważniejsze jest uświadomienie pacjentom, że jego spożycie (zwłaszcza bez przekąski) może sprzyjać rozwojowi niedocukrzenia [4]. A jak najlepiej przygotowywać posiłki? Zarówno polskie, jak i amerykańskie zalecenia skłaniają się ku tak zwanemu „śródziemnomorskiemu modelowi żywienia” [4, 6]. Odpowiada on przygotowywaniu posiłków prostych, z jak najmniej przetworzonej żywności, z wykorzystaniem głównie produktów surowych i gotowanych al dente (półtwardo). O indeksie i ładunku glikemicznym Choć wpływ różnych pokarmów na stężenie glukozy we krwi zależy przede wszystkim od zawartości węglowodanów, a także w mniejszym stopniu od białek i tłuszczów, to zmienia się on również w pewnym zakresie w zależności od struktury oraz sposobu przygotowania produktu (przykładowo różny wpływ na glikemię mają ziemniaki gotowane, purée czy frytki). Indeks glikemiczny (IG) określa tempo wzrostu stężenia glukozy we krwi po spożyciu określonych produktów spożywczych bogatych w węglowodany (w skali od 0–100%). Oznacza on zatem jakość węglowodanów, a nie ich ilość. Przykładowe produkty i ich IG przedstawiono w tab. 1. Na podstawie wielu przeprowadzonych badań chorym na cukrzycę zaleca się spożywanie produktów o raczej niskim IG ( 70) [4–6, 12–14]. Tab. 1. Indeks glikemiczny wybranych produktów spożywczych [źródło: IG Artykuły spożywcze 100% glukoza 90–100% coca-cola, płatki kukurydziane, ziemniaki purée, miód 70–90% pieczywo pszenne, pszenno-żytnie, chleb chrupki, ryż biały, biszkopty 50–70% płatki owsiane, kukurydza, banany, chleb pełnoziarnisty 30–50% mleko, jogurt naturalny, jabłka, brzoskwinie, makaron razowy, rośliny strączkowe do 30% surowa marchew, warzywa zielone, fasola, bób Tab. 2. Indeks i ładunek glikemiczny różnych produktów spożywczych Produkt spożywczy Indeks glikemiczny (IG) Ładunek glikemiczny (ŁG) Pieczywo białe 72 10 Pieczywo białe pełnoziarniste 72 8 Ziemniak gotowany 111 33 Marchewki 35 2 Miód 69 15 Arbuz 72 4 Banan 62 16 Winogrona 59 11 Jabłko 39 6 Koktajl z soku porzeczkowego 68 24 Odtłuszczony jogurt 27 9 Chude mleko 32 4 Mleko tłuste 4 5 ŁG = IG x zawartość węglowodanów w 100 g produktu. ŁG dla jednego posiłku: niski ≤ 10; średni 11–19; wysoki ≥ 20 Dla IG produktem odniesienia jest glukoza o IG 100. Światowa Organizacja Zdrowia oraz niektóre z europejskich agencji do spraw zdrowia popierają promowanie również wśród zdrowych osób spożywania produktów o niskim IG, ponieważ takie postępowanie wydaje się być korzystne w zapobieganiu cukrzycy, chorobom układu krążenia oraz nadwadze [9]. Należy jednakże zauważyć, że produkty o niskim IG mogą być wysokokaloryczne i dlatego powinny być staranie dobierane. Ładunek glikemiczny (ŁG) to natomiast metoda, która pozwala ocenić odpowiedź poposiłkowej glikemii na cały posiłek, ponieważ zwykle nie składa się on z samych węglowodanów, do których odnosi się IG. Wartość ta uwzględnia nie pojedynczy produkt, a skład całego posiłku oraz jego wielkość. Przykładowe IG i ŁG różnych produktów spożywczych przedstawiono w tab. 2. Sposoby planowania posiłków Oprócz przestrzegania zaleceń związanych ze zdrowym sposobem odżywiania, żywienie w T1D stanowi również wyzwanie w związku z potrzebą dostosowywania dawek insuliny do spożywanych posiłków. W szczególności dotyczy to modelu funkcjonalnej intensywnej insulinoterapii, która jest podstawowym sposobem leczenia cukrzycy dzieci i młodzieży [4]. Zadanie to wymaga od pacjenta posiadania odpowiedniej wiedzy (między innymi odnośnie do zawartości makroskładników w produktach/posiłkach, IG, ŁG). Aby ułatwić modyfikowanie dawek insuliny, opracowano różne metody oceny składu posiłków (obliczania węglowodanów, wymienników węglowodanowych WW i białkowo-tłuszczowych WBT czy system talerzowy), które w świetle dotychczasowych badań wydają się być równorzędne [4–6]. Ponieważ składnikiem, który przede wszystkim warunkuje poposiłkową glikemię, są węglowodany, to najwięcej metod planowania posiłków skupia się właśnie na nich. Dzieci z T1D uczy się „liczenia węglowodanów” (system anglosaski) lub pochodnej metody – obliczania WW (system niemiecki). W tej drugiej jeden wymiennik odpowiada porcji produktu, który zawiera 10 g przyswajalnych węglowodanów (1 g węglowodanów to równowartość 4 kcal). Dawka insuliny, którą należy przyjąć do posiłku, obliczana jest na podstawie przelicznika insulinowo-węglowodanowego lub odpowiednio do ilości spożywanych WW [4–6]. Oba te systemy ułatwiają utrzymanie stałej ilości węglowodanów w posiłkach, ponieważ pozwalają na łatwe zastępowanie określonych porcji produktów innymi (o równej zawartości węglowodanów). Jednakże nie tylko węglowodany wpływają na wartość stężenia glukozy we krwi. Tłuszcze i białka również dostarczają energii i powodują wzrost glikemii, choć w porównaniu do węglowodanów na tyle samo kalorii wymag... Pozostałe 70% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów Co zyskasz, kupując prenumeratę? 6 wydań czasopisma "Forum Pediatrii Praktycznej" Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma Dodatkowe artykuły niepublikowane w formie papierowej ...i wiele więcej! Sprawdź

^{Zobacz także: Cukrzyca u dzieci. Cukrzyca wtórna (cukrzyca typu 3) To grupa cukrzyc, które łącznie stanowią około 2-3% wszystkich postaci cukrzycy w Europie i Ameryce Północnej. Charakterystyczne dla tej postaci są współistniejące z cukrzycą inne zaburzenia lub zespoły chorobowe. Najczęstsze przyczyny cukrzycy wtórnej to:} Wątek: Cukrzyca u dziecka (Przeczytany 859 razy) Kwestie związane z problematyką cukrzycy u dziecka to przede wszystkim odpowiednia dieta. Warto od maleńkości wprowadzać wszelkiej maści produkty, ale dieta osób z cukrzycą nieco odbiega od innych. Polecam zatem sprawdzić propozycje od czyli przepisy dla dzieci, dzięki którym poziom glukozy/insuliny będzie odpowiedni, a dziecko będzie przy tym zadowolone! Zapisane 23 Listopada, 2020, 11:06:43Odpowiedź #1 Przy cukrzycy możesz też pomyśleć o nutridrinkach. Jednym z takich produktów jest Diben, możesz o nim poczytać na stronie Widziałam go u nas w aptece DOZ. Zapisane 19 Maja, 2021, 15:35:07Odpowiedź #2 31 Sierpnia, 2021, 13:11:09Odpowiedź #3 Najlepiej zaufać w tych kwestiach lekarzowi i wybrać się do diabetologa dziecięcego. Wciąż zbyt mało mówi się o objawach i o tym jak wykryć cukrzycę u dziecka, ja sama wiedziałam o tym niewiele, dopóki moje dziecko nie okazało się być chore. Uczulam wszystkich rodziców i polecam zapoznać się z objawami tej choroby. Zapisane ^{mamy rowniez duze zmiany w zachowaniu synka, co uwarunkowane jest spadkami i wzrostami poziomu cukru, jakos trudno znalezc odpowiednia baze dla syna zeby wszystko funkcjonowalo jak nalezy, jezeli sa osoby co rowniez maja takie problemy prosze o wypowiedzenie sie moze wspolnymi silami uda sie nam opanowac ta chorobe Magdalena C. Nie trać czasu z}

Jeszcze kilkanaście lat temu występowanie cukrzycy u dzieci było bardzo rzadkie – zazwyczaj chorowały dzieci, u których objawy pojawiały się ze względu na dziedziczenie niektórych cech. Zwykle rozwijała się u dzieci i młodzieży cukrzyca typu 1, czyli insulinozależna. Od kilku lat, wraz z pogorszeniem diety oraz zmniejszeniem ruchu w wieku dziecięcym i jednocześnie wzrostem wagi oraz współczynnika BMI, coraz częściej dzieci dotyka również cukrzyca typu 2, dotąd uznawana za chorobę typową dla dorosłych. Jak jej przeciwdziałać? Objawy cukrzycy u dzieci Problemem jest to, że cukrzyca u dzieci może mieć przebieg niezauważalny dla rodzica. U małych dzieci, do ok. 3 roku życia, choroba rozwija się bardzo szybko – znacznie szybciej, niż u dzieci starszych czy u dorosłych – a zarazem do pewnego stadium jest chorobą utajoną. Z tego powodu zazwyczaj do szpitala trafiają dzieci z kwasicą ketonową, łączącą się z nieprzyjemnym zapachem z ust, znacznym odwodnieniem, osłabieniem odporności, wymiotami i biegunkami. Szacuje się, że cukrzyca może zniszczyć nawet 80% komórek trzustki zanim wejdzie w stadium jawne. Niektóre z objawów cukrzycy, zwłaszcza typu 1, są dość widoczne: osłabienie, apatia u dziecka występująca na zmianę z silnymi atakami rozdrażnienia. Dziecko może czuć zwiększone pragnienie i potrzebę oddawania moczu, a także silny apetyt, połączony z utratą wagi. Cukrzyca typu 2 daje podobne objawy głównie u dzieci otyłych, które dodatkowo powinny regularnie znajdować się pod opieką lekarza ze względu na swoją patologiczną wagę. Leczenie cukrzycy u dzieci Dzisiejsza wiedza medyczna jest o wiele szersza, niż jeszcze kilkanaście lat temu, dlatego też cukrzyca u dziecka nie jest już wyrokiem nie do przeskoczenia. Zawsze podstawą do zastosowania leczenia jest stwierdzenie stanu pacjenta przez wykonanie standardowego wywiadu oraz badań diagnostycznych, głównie badania krwi. W lekkich przypadkach cukrzycy zazwyczaj wystarczająca jest modyfikacja diety oraz stylu życia dziecka. W przypadku dzieci uczęszczających do szkoły konieczne jest współpracowanie z nauczycielami i kadrą, aby stan dziecka był stale monitorowany. W cięższych przypadkach, które jednak nie kwalifikują się do leczenia szpitalnego, podaje się dodatkowe leki, bądź insulinę w formie dożylnej, albo doustnej. Nieleczona i niediagnozowana cukrzyca może uszkodzić układ nerwowy dziecka, a także negatywnie wpłynąć na pracę układu krążenia. W niektórych przypadkach zaburzona jest praca nerek – na tyle, że konieczne są dializy. Z tego powodu badanie poziomu cukru powinno być profilaktyczne, zwłaszcza u dzieci z nadwagą i otyłością.

KROSTKI U DZIECKA: najświeższe informacje, zdjęcia, video o KROSTKI U DZIECKA; krostki u dziecka Cukrzyca; Niedoczynność tarczycy; Depresja; Życie i Styl

Cukrzyca u dzieci ma bardziej gwałtowny przebieg niż u dorosłych. Jest też bardziej niebezpieczna, dlatego istotne jest, by szybko ją zdiagnozować. Jakie objawy u dziecka mogą wskazywać na cukrzycę? W ostatnich latach obserwujemy wzrost zachorowań na cukrzycę wśród dzieci, szczególnie na cukrzycę typu I, której nie da się zapobiegać. Ogromnym problemem tej choroby jest zbyt późne jej rozpoznanie i w następstwie większe szkody, jakie poczyna ona w organizmie dziecka. Tylko szybkie zdiagnozowanie cukrzycy u dzieci może zapobiec jej powikłaniom i zapewnić w miarę normalne życie. Jakie objawy, sugerujące cukrzyce, powinny nas zaniepokoić? Czytaj: Stan przedcukrzycowy - jak uniknąć rozwoju cukrzycy? Cukrzyca typu 2 - kiedy się rozwija i czy może być skutkiem cukrzycy ciążowej? Spis treściCukrzyca u dzieci: co to za choroba?Objawy cukrzycy u dzieckaCzym grozi zbyt późne rozpoznanie cukrzycy u dzieci? Cukrzyca u dzieci: co to za choroba? Cukrzyca typu I to choroba autoimmunologiczna, w przeciwieństwie do typu II, gdzie za wystąpienie choroby odpowiadają czynniki takie jak otyłość, styl życia czy sposób odżywiania. Cukrzyca typu I to choroba insulinozależna, której przyczyną jest błędna praca systemu odpornościowego, który niszczy komórki odpowiedzialne za produkcję insuliny. Sama insulina to hormon, który utrzymuje właściwy poziom cukru we krwi i odpowiada za przemianę węglowodanów, białek i tłuszczów. Bez niej składniki odżywcze nie docierają do wszystkich komórek i mięśni. Czytaj również: Słodycze w diecie dzieci: jak dużo można podawać i od jakiego wieku? Wielomocz (poliuria) a cukrzyca - przyczyny i leczenie Objawy cukrzycy u dziecka Choć objawy cukrzycy są dość charakterystyczne i trudno je przeoczyć, pojawiają się dopiero na zaawansowanym etapie choroby, kiedy doszło już do poważnych zmian w trzustce. Pierwszymi niepokojącymi symptomami cukrzycy typu I mogą być: ogromne pragnienie – dziecko niemal nieustannie domaga się picia i często oddaje mocz, bladość – dziecko nie wygląda na zdrowe, jest blade senność, zmęczenie – dziecko pokłada się, długo śpi, nie ma energii do zabawy, zajady na ustach – trudno się ich pozbyć, po zaleczeniu często tworzą się nowe, pogarszający się wzrok – dziecko zaczyna mrużyć oczy, patrząc na coś przekręca głowę, złe samopoczucie, rozdrażnienie - nie cieszy go ulubiona zabawka, nie ma ochotę na zabawę, wymioty, utrata masy ciała, brak apetytu lub wręcz ogromny apetyt – dziwne zachwiania Ponieważ objawy nie są jednoznaczne, czasem są błędnie interpretowane jako np. infekcja. Często występują jednocześnie, dlatego warto szukać związku pomiędzy nimi i zgłaszać swoje obserwacje lekarzowi – zanim będzie za późno. Tylko przedstawienie lekarzowi pełnego obrazu wszystkich niepokojących objawów może sprawić, że dziecko zostanie skierowane na odpowiednie badania diagnostyczne w kierunku cukrzycy. Sprawdź koniecznie: Masz problem z cukrzycą i nie wiesz, jak się odżywiać? Wypróbuj nowy program dietetyczny Jakie składniki, dodawane do słodyczy, mogą zaszkodzić dziecku? Czym grozi zbyt późne rozpoznanie cukrzycy u dzieci? Postępująca u dziecka cukrzyca może doprowadzić do poważnych zmian. W pierwszej kolejności niszczy naczynia krwionośne, dlatego często dochodzi do zaburzeń wzroku, problemów z układem nerwowym i nerkami. W najgorszym momencie choroba wyniszcza nerki do tego stopnia, że konieczne stają się dializy i przeszczep narządów. Niedocukrzenie u dziecka grozi zmianami w mózgu. Zaczyna się niewinnie – od problemów z koncentracją, poddenerwowaniem czy poceniem się, by w ostateczności doprowadzić do głębokich zaburzeń świadomości, drgawek i utraty przytomności, a nawet śpiączki. Bardzo poważna cukrzyca, długo nierozpoznana, może zagrażać życiu dziecka, dlatego obserwując swoją pociechę, należy być niezwykle czujnym i w porę reagować na pierwsze niepokojące sygnały.

Leszek Ujma Pediatra , Kłodzko. 43 poziom zaufania. Przede wszystkim kupic ksziążeczkę z duzymi znakami, bialo-czarne i czerwone ,gwiazdy. koła, przy łóżeczku wieszać i zmieniać rozne duże obrazki np. kolo ,dom kwadrat itd, zabawki to małe grzechotki i dotykowe niewielkie miekkie o roznych fakturach pszczółki itd.

^{Forum: Oczekując na dziecko Kochane dziewczyny, czy jest wśród nas ciężarówka chorująca na cukrzycę cieżarnych??? Od paru dni dziwnie się czuję i chciałabym wiedzieć, jakie są objawy tej choroby. Ja od jakiegoś tygodnia jestem ciągle głodna, wiecznie chce mi się pić, a słodycze żarłabym tonami. Niewiem czy to nornalne, a wizytę mam dopiero 8 grudnia. Czy coś ze mną nie tak????? Anek i kwietniowy Bączek RODZICEOczekując na dzieckocukrzyca???? Angina u dwulatka Mój Synek ma 2 lata i 2 miesiące. Od miesiąca kaszlał i smarkał a od środy dostał gorączki (w okolicach +/- 39) W tym samym dniu zaczął gorączkować mąż –... Czytaj dalej → Skubanie paznokci – Co robić, gdy dziecko skubie paznokcie? Może wy macie jakieś pomysły, Zuzanka od jakiegoś czasu namiętnie skubie paznokcie, kiedyś walczyłam z brudem za nimi i obcinaniem ich, a teraz boję się że niedługo zaczną jej wrastać,... Czytaj dalej → Mozarella w ciąży Dzisiaj naszła mnie ochota na mozarellę. I tu mam wątpliwości – czy w ciąży można jeść mozzarellę?? Na opakowaniu nie ma ani słowa na temat pasteryzacji. Czytaj dalej → Czy leczyć hemoroidy przed porodem? Po pierwszej ciąży, a bardziej porodzie pojawiły się u mnie hemoroidy, które się po jakimś czasie wchłonęły. Niestety teraz pojawiły się znowu. Jestem w 6 miesiącu ciąży i nie wiem,... Czytaj dalej → Ile kosztuje żłobek? Dziewczyny! Ile płacicie miesięcznie za żłobek? Ponoć ma być dofinansowany z gminy, a nam przyszło zapłacić 292 zł bodajże. Nie wiem tylko czy to z rytmiką i innymi. Czy tylko... Czytaj dalej → Pytanie do stosujących zastrzyki CLEXANE w ciąży Dziewczyny mam pytanie wynikające z niepokoju o clexane w ciąży. Biorąc od początku ciąży zastrzyki Clexane w brzuch od razu zapowiedziano mi, że będą oprócz bolesności, wylewy podskórne, sińce, zrosty... Czytaj dalej → Mam synka w wieku 16 m-cy. Budzi się w nocy o stałej porze i nie może zasnąć. Mój syn budzi się zawsze o 2 lub 3 w nocy i mimo podania butelki z piciem i wzięcia do łóżka zasypia dopiero po ok. 2 godzinach. Wcześniej dostawał w... Czytaj dalej → Dziewczyny po cc – dreny Dziewczyny, czy któraś z Was miała zakładany dren w czasie cesarki? Zazwyczaj dreny zdejmują na drugi dzień i ma on na celu oczyszczenie rany. Proszę dajcie znać, jeśli któraś miała... Czytaj dalej → Meskie imie miedzynarodowe. Kochane mamuśki lub oczekujące. Poszukuję imienia dla chłopca zdecydowanie męskiego. Sama zastanawiam się nad Wiktorem albo Stefanem, ale mój mąż jest jeszcze niezdecydowany. Może coś poradzicie? Dodam, ze musi to... Czytaj dalej → Czy to możliwe, że w 15 tygodniu ciąży?? Dziewczyny!!! Sama nie wiem co mam o tym myśleć. Wczoraj wieczór przed kąpielą zauważyłam przezroczystą kropelkę na piersi, ale niezbyt się nią przejełam. Po kapieli lekko ucisnęłam tą pierś i... Czytaj dalej → Jaką maść na suche miejsca od skazy białkowej? Dziewczyny, których dzieci mają skazę białkową, może polecicie jakąś skuteczną maść bez recepty na suche placki, które pojawiają się na skórze dziecka od skazy białkowej? Czym skutecznie to można zlikwidować? Czytaj dalej → Śpi albo płacze – normalne? Juz sama nie wiem co mam myśleć. Mój synek ma dokładnie 5 tygodni. A mój problem jest taki, że jak mały nie śpi, to płacze. Nie mogę nawiązać z nim... Czytaj dalej → Wielotorbielowatość nerek W 28 tygodniu ciąży zdiagnozowano u mojej córeczki wielotorbielowatość nerek – zespół Pottera II. Mój ginekolog skierował mnie do szpitala. W białostockim szpitalu po usg powiedziano mi, że muszę jechać... Czytaj dalej → Ruchome kolano Zgłaszam się do was z zapytaniem o tytułowe ruchome kolano. Brzmi groźnie i tak też wygląda. dzieciak ma 11 miesięcy i czasami jego kolano wyskakuje z orbity wygląda to troche... Czytaj dalej →} Stomatologia Ząbkowanie Ząb Dziecko. Lek. dent. Konrad Rutkowski Stomatolog , Poznań. 84 poziom zaufania. Wyrzynanie zębów mlecznych to stopniowe, w określonym czasie oraz kolejności i z reguły bezbolesne, przesuwanie się zawiązka każdego zęba mlecznego z miejsca jego rozwoju w kości szczęki i żuchwy do swojej funkcjonalnej

Coraz więcej dzieci choruje na cukrzycę typu I. Niestety pandemia koronawirsua spowodowała, że rozpoznanie choroby jest bardzo trudne, a co za tym idzie na oddziały diabetologiczne trafiają dzieci w ciężkim stanie. - Więcej ma ciężką kwasicę podczas rozpoznania w trakcie trwania pandemii, niż zanim zagościł na Ziemi COVID - mówi PAP prof. Agnieszka Szypowska, mazowiecki konsultant w dziedzinie diabetologii. Zobacz film: "Odporność a COVID-19. Jak działa laktoferyna?" spis treści 1. Cukrzyca typu I u dzieci 2. Czynniki wpływające na cukrzycę u dzieci 3. Cukrzyca a COVID-19 1. Cukrzyca typu I u dzieci Prof. Agnieszka Szypowska, mazowiecki konsultant w dziedzinie diabetologii odniosła się w rozmowie z PAP do obecnej sytuacji, w jakiej znajdują się najmłodsi pacjenci. Jak zaznacza, "dziś więcej dzieci jest przyjmowanych w stanie ciężkim i bardzo ciężkim na oddziały diabetologiczne i OIOM-y", a to wszystko przez koronawirusa. Mira Suchodolska, PAP: Stoi pani na stanowisku, że wirusy, także SARS-CoV-2, mogą być aktywatorami cukrzycy. To nie jest tak, jak wiele osób sobie wyobraża, że u dzieci – tych bardzo małych – cukrzyca typu I jest związana ze złą dietą? - Jest szereg czynników, o których wiemy, że mogą być aktywatorami autoagresji organizmu. Jednym z nich jest odżywianie. Z tego, co wykazują międzynarodowe badania, w których uczestniczymy, to do takiej autoagresji dochodzi dziś w bardzo młodym wieku. Wśród pacjentów do 20 80 proc. aktywowało autoagresję do piątego – mówi prof. Agnieszka Szypowska. - Największe ryzyko jest w pierwszych latach życia dziecka - u rocznych, półtorarocznych maluchów. Jest to taki czas, kiedy nie tylko rozwija się i uczy układ immunologiczny, ale też rozwija się mikrobiota w przewodzie pokarmowym. U małych dzieci jest to także bardzo ważny czas - zmiany żywienia, włączania nowych produktów. Dużym ryzykiem jest niedobór wit. D3. Poza tym, otyłość, szybki przyrost masy ciała – zazwyczaj wiążący się z nieprawidłowym odżywianiem - także może być czynnikiem aktywującym autoagresję. Podawanie dziecku zbyt dużej ilości pokarmów o dużym indeksie glikemicznym, przetworzonej żywności, jest kolejnym czynnikiem ryzyka. Szwedzi opublikowali badanie, z którego wynikało, że u dzieci, które zjadają duże ilości pożywienia o wysokim indeksie glikemicznym, częściej pojawiają się przeciwciała, czyli częściej aktywuje się cukrzyca typu 1. Im więcej spożywanej glukozy, tym łatwiej wystymulować układ odpornościowy – mówi specjalistka. Zostańmy przez chwilę przy mikrobiocie, tych wszystkich mikroorganizmach, które kolonizują nasz układ pokarmowy. Jest sporo prac, które wiążą jej prawidłowy skład np. z depresją. Ma ona wpływ także na cukrzycę u dzieci? - Na pewno u pacjenta, który ma już rozpoznaną cukrzycę typu I, ta mikrobiota nie jest prawidłowa. Dominują w niej bakterie, które wpływają na zwiększoną przepuszczalność jelit, łatwiej dochodzi do przenikania antygenów, bo nie ma warstwy ochronnej. Co więcej, część wirusów i bakterii ma w swojej budowie cząsteczki białka zbliżone do cząsteczek insuliny, we fragmencie, o którym wiadomo, że jest odpowiedzialny za autoagresję. Bakterie, które żyją w ludziach od stuleci, wytworzyły mechanizmy powodujące mniejszą aktywność układu odpornościowego – im chodzi o to, żeby mogły przeżyć. Zmiana mikrobioty sprawia, że system odpornościowy traci siły. Wówczas może tym łatwiej dojść do mechanizmów autoagresji. 2. Czynniki wpływające na cukrzycę u dzieci To może przełóżmy to na proste zalecenia: rodzice, nie karmcie dzieciaków słodzonymi potrawami? - Wystarczy przestrzegać piramidy zdrowego żywienia, choć te proste zalecenia nie są przestrzegane. Rodzice wciąż karmią potomstwo słodkimi jogurtami, dają do picia słodzone soki, podają słodkie bułeczki. A to powoduje to, że spora grupa najmłodszych pacjentów ma zaburzenia smaku, jest w stanie konsumować tylko wybrane potrawy, które sobie upatrzyła, natomiast całej masy zdrowych produktów nie chce wziąć do ust. Głównie warzyw, na których nam tak bardzo zależy, są "fuj". Ale muszę dodać, że ważnym czynnikiem powodującym autoagresję, jest także stres. Autoagresja kocha stres – z wzajemnością. A mamy go niezwykle wiele w życiu i nie bardzo potrafimy go ograniczyć. Ktoś by zapytał: a jakie to stresy mają nasze dzieci, zwłaszcza te najmłodsze? - Najgorszy jest przewlekły stres. Np. dziecko płacze, bo się boi, bo się źle czuje, a zamiast przytulenia dostaje komendę "śpij, smarkaczu". Jeśli spojrzymy na nieco starsze dzieci, zobaczymy, że im stresu dodają np. gry komputerowe, niekoniecznie te, gdzie jest wiele agresji, ale także te, które dostarczają więcej informacji i bodźców, niż one są w stanie przetworzyć. Dodajmy do tego niepełne albo rozpadające się rodziny. I jeszcze szkoła, gdzie wymagania są ogromne. Na bardzo wielu płaszczyznach to się dzieje, psychiatria dziecięca pęka, to jest niezwykle złożona kwestia – dodaje. Obawiam się, że w przypadku tych wszystkich stresorów, jesteśmy bezradni. Pani zdaniem - na co powinniśmy nałożyć największy nacisk? Na dietę? - To także niełatwe, gdyż w grę wchodzą także czynniki związane z produkcją roślin i zwierząt tudzież dodatkami używanymi do tego, żeby te szybciej rosły. To już nie jest jedzenie, jakie było kilkadziesiąt lat temu. Na pewno jednak karmienie dzieci piersią jest czynnikiem zmniejszającym ryzyko zachorowania, choć samo w sobie nie zabezpiecza przed cukrzycą typu I. Zwłaszcza jeśli mama będzie się źle odżywiać. - Tak, niemniej jednak karmienie piersią jest dobre, gdyż cukrzyca u dzieci karmionych mlekiem matki – niezależnie od jej wcześniejszej diety – jeszcze się nie rozwija. To się dzieje przy rozszerzaniu diety. Trzeba jednak przyznać, że w tym wieku dziecko doznaje wielu infekcji, także wirusowych, enterowirusowych, które są bardzo częste i mogą aktywować proces autoagresji. Z badań wynika, że w próbkach osób, które zachorowały na cukrzycę jako dzieci, znaleziono właśnie enterowirusy i miejsca w trzustkach, gdzie były receptory dla tych enterowirusów. Tych aktywatorów może być wiele, wcale nie musi być to jeden czynnik. U jednej osoby może to być ten, u drugiej inny. Wiele prac jest prowadzonych w tym zakresie, gdyż nie dość, że zachorowań jest coraz więcej, ale też coraz młodsze dzieci chorują. Choroba staje się coraz bardziej agresywna, u coraz młodszych dzieci zaczyna występować w pełnoobjawowej postaci, gdzie trzeba pilnie włączać insulinę. Kiedyś małe dziecko z cukrzycą to była kazuistyka, zwykle chorowały nastolatki, a teraz nawet dzieci poniżej pierwszego roku życia. Skąd to się bierze? - Z tego, że wpłynęliśmy bardzo negatywnie na otaczające nas środowisko, to czynniki środowiskowe aktywują cukrzycę typu 1. Ten wyraźny wzrost zachorowań jest widoczny w polskiej populacji pediatrycznej po przejściu na zachodni styl życia. Zresztą cała Europa ma z tym problem, na całym Starym Kontynencie zapadalność na cukrzycę typu I jest wysoka. 3. Cukrzyca a COVID-19 OK, a co z COVID-em? - Cukrzycę u dzieci rozpoznajemy wtedy, kiedy są objawy. Nie ma takich projektów, nie ma finansowania, aby badać i rozpoznawać predyspozycje genetyczne, czy badać okresowo przeciwciała i wykrywać wczesne fazy cukrzycy, dlatego lekarze nie mają narzędzi, aby przewidzieć, że dane dziecko może zachorować. Najbardziej wiarygodnym, żeby to rozpoznawać, wydaje się oznaczanie przeciwciał. Są badania, były publikowane w Bawarii, gdzie testowano dzieci w projekcie "Fr1da" pod kątem występowania przeciwciał typowych dla cukrzycy typu I. W tej samej grupie zbadano także występowanie przeciwciał przeciwko COVID. Nie stwierdzono tam korelacji pomiędzy przeciwciałami działającymi na COVID a przeciwciałami niszczącymi komórki beta trzustki. Natomiast wśród tych dzieci, które rozwinęły pełnoobjawową cukrzycę, było ich 12., żadne z nich nie miało przeciwciał przeciwko COVID. Te badania były robione w 2020 r. Z kolei spośród 82. dzieci z dodatnim przeciwciałami przeciwko COVID, u żadnego nie rozwinęła się cukrzyca typu I. To nie jest więc tak, że przechorowanie COVID zwiększa ryzyko zapadnięcia na cukrzycę typu I? - Myślę, że tych opracowań jest zbyt mało, żeby można było coś autorytatywnie powiedzieć. Zwłaszcza że to nie jest tak, iż takie badania prowadzi się rutynowo u wszystkich dzieci. Bo to, co my mamy, to dziecko, u którego pojawia się cukrzyca pełnoobjawowa, ale zdajemy sobie sprawę, że to nie jest początek choroby. To jest końcówka chorowania, a jego początku nie znamy. A żeby stwierdzić, że COVID powoduje zachorowanie na cukrzycę, aktywuje autoagresję, przyśpiesza moment pojawienia się pełnoobjawowej cukrzycy, potrzebowalibyśmy dużych badań robionych na dużych próbach. Teraz tylko możemy się domyślać. Gdyż trudno to bawarskie opracowanie przekładać na całe populacje. Reasumując: teza, jaką wysunęłyśmy, jakoby SARS-CoV-2 miał przyśpieszać wystąpienie cukrzycy u dzieci, indukować inne autoimmunologiczne choroby, jest błędna? - Tak też nie możemy stwierdzić. Ta próba bawarska była bardzo mała, więc wyciąganie jakichkolwiek wniosków jest ryzykowne, co najmniej. Możemy co najwyżej powiedzieć, że w tej grupie nie stwierdzono takich korelacji, natomiast nie można tego uogólniać. Co ciekawe, są opisy przypadków, gdzie u dzieci, które zachorowały na cukrzycę, stwierdzono również przeciwciała charakterystyczne dla SARS-CoV-2. Pojawiła się też sugestia, że ta infekcja przyśpieszyła moment pojawienia się pełnoobjawowej cukrzycy. Ale, jak powiedziałam, to są pojedyncze prace - mówi. - Daleko idące wnioski będziemy pewnie mogli wyciągać za jakiś czas. To, co jest niezbywalne, to fakt, że cukrzyca charakteryzuje się pewną sezonowością. Co wynika głównie z tego, że w okresach jesienno-zimowych, w okresie wiosennym, tych infekcji różnymi koronawirusami jest więcej. W tych samych okresach jest także więcej rozpoznań cukrzycy pełnoobjawowej. Więc tak może być, to nam się łączy w całość – korelacja występowania cukrzycy z infekcjami. - Mamy np. badanie z Finlandii, gdzie jest bardzo duża zapadalność na cukrzycę typu I. Wynika z nich, że liczba dzieci przyjętych na oddział intensywnej terapii z powodu nowo rozpoznanej cukrzycy wzrosła od sześciu przyjęć w l. 2016-19 do 20 przyjęć w roku 2020. Natomiast te 33 dzieci, które zostały zdiagnozowane w 2020 r. i przeanalizowane pod kątem przeciwciał na COVID, wszystkie one były ujemne. Czyli żadne z nich nie przechorowało infekcji tym koronawirusem - mówi prof. Szypowska. Nie ma więc prostego przełożenia: dziecko zainfekowane SARS-CoV-2 szybciej zachoruje na cukrzycę, niż to, które nie miało do czynienia z tym patogenem. - Przełożenie jest takie, że więcej dzieci jest przyjmowanych w stanie ciężkim i bardzo ciężkim na oddziały diabetologiczne i OIOM-y. Więcej dzieci miało ciężką kwasicę podczas rozpoznania w trakcie trwania pandemii, niż zanim zagościł na Ziemi COVID – podsumowuje specjalistka. Masz newsa, zdjęcie lub filmik? Prześlij nam przez Polecane polecamy

Najbardziej miarodajnym pomiarem temperatury u rocznego dziecka jest pomiar temperatury w odbycie, dlatego sugeruję zweryfikować dotychczasowe pomiary własnie w taki sposób. Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników. Pomiar temperatury ciała u 2-latka – odpowiada Lek. Karina Kachlicka.

Coraz więcej jest dzieci chorych na cukrzycę. Niezdrowy tryb życia i otyłość mają na to duży wpływ. Co zrobić kiedy nasze dziecko zachoruje na cukrzycę? Jak dbać o najmłodszych z cukrzycą radzi dr hab. n. med. Piotr Fichna z Kliniki Endokrynologii i Diabetologii Wieku Rozwojowego Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu. Twoje dziecko jest chore na cukrzycę. Cukrzyca u dzieci diagnozowana jest coraz częściej i dlatego należy dowiedzieć się o niej jak najwięcej. Jak zapobiegać chorobie? Jak dbać o małego diabetyka? Na świecie przybywa ludzi z cukrzycą – przewiduje się, że w 2030 roku będzie ich 380 mln. Czy to prawda, że coraz więcej dzieci choruję na cukrzycę? Na początku lat 90. w Polsce zapadalność na cukrzycę wynosiła około 4,5 na 100 tys. nieletnich poniżej 15. roku życia. Powolutku, ale ciągle podnosiła się i po kilkunastu latach wzrosła prawie trzykrotnie! Zjawisko to obserwowane jest także w innych krajach. Rośnie zachorowalność zarówno na cukrzycę typu 1 (insulinozależną), jak i typu 2. Coraz więcej jest dzieci chorych na cukrzycę. Cukrzycy typu 1, jeśli tylko ujawni się klinicznie, nie sposób przeoczyć. Pojawiają się symptomy, które muszą zaniepokoić rodziców, opiekunów, lekarza rodzinnego – nadmierne pragnienie, senność, osłabienie, chudnięcie. Widać, że z dzieckiem dzieje się coś niedobrego. Niestety trudno rozpoznać chorobę w jej najwcześniejszej, niejawnej fazie. Kiedy pojawią się już zauważalne objawy, oznacza to, że choroba jest zaawansowana. Niszczenie komórek wysp trzustkowych następuje bowiem „milcząco” i dopiero kiedy sięgnie 85 proc. całości, cukrzyca ujawnia się. >> Jak rozpoznać cukrzycę u dziecka? Te objawy powinny cię zaniepokoić Na świecie rośnie liczba osób z cukrzycą. Szczególnie niepokojącym zjawiskiem jest coraz częstsza zapadalność na tę chorobę wśród dzieci i młodzieży. Jeszcze do niedawna cukrzyca typu 2 była niemalże wyłącznie przypadłością ludzi starzejących się. Dziś nierzadkim zjawiskiem są przypadki insulinooporności u dzieci. Co możemy zrobić, by dziecko nie zachorowało na cukrzycę? Niewiele. Wiemy jak ten proces przebiega, ale nie wiemy co go rozpoczyna, ani jak go zahamować. A w cukrzycy typu 2? Do tej pory uważano ją za chorobę dorosłych. Ale teraz dotyka i dzieci. Faktycznie, cukrzyca typu 2 jest bardzo powszechna wśród osób dorosłych, ale od jakiś 10 lat, na świecie szybko wzrasta liczba dzieci dotknięta tym schorzeniem. I w naszej klinice, po przebadaniu kilkuset dzieci z nadwagą i otyłością, okazało się, że w tej grupie 2/3 pacjentów ma bardzo poważne zaburzenia przemiany materii. Zauważono podwyższone stężenie insuliny (insulinoporność), a u wielu z nich też podwyższony poziom cukru we krwi. Co to znaczy? Ni mniej, ni więcej, tylko to, że zachwiane zostały u tych dzieci mechanizmy regulujące przemiany materii i w nieodległym czasie z całą pewnością grozi im cukrzyca typu 2. Stąd alarmujący wniosek: otyłość jest poważnym zaczynem rozwijającej się cukrzycy typu 2! >> Indeks glikemiczny czyli węglowodany na indeksie Czy farmakoterapia może pomóc w walce z nadwagą, będącą przyczyną cukrzycy u dzieci? Przy cukrzycy typu 2 postępującej za otyłością decydujące znaczenie ma dieta i ruch. Niekiedy, gdy styl życia całkowicie nie poddaje się poprawie, podaje się pigułki. Robimy to bardzo rozważnie, dostosowując terapię do konkretnego dziecka, a każde działanie monitorujemy. Podstawowe znaczenie ma jednak edukacja prowadzona przez lekarza lub właściwie przygotowane pielęgniarki. Konieczna jest także dobra współpraca ze specjalistami od ruchu i aktywności fizycznej. Jakie mogą być konsekwencje zbyt późnej diagnozy cukrzycy u dziecka czy jej nieodpowiedniego leczenia? Powikłania są dotkliwe, ich pojawianie postępuje niepostrzeżenie i początkowo nieodczuwalnie. Z czasem dochodzi do uszkodzenia naczyń krwionośnych, a tym samym do zaburzeń wzroku, układu nerwowego, nerek. I to do tego stopnia, że konieczna staje się dializa, a nawet przeszczep nerki. Innego rodzaju komplikacje i wynikające z tego zagrożenia niosą stany niedocukrzenia. Wymienione tu powikłania występują u dzieci i młodzieży chorujących na cukrzycę typu 1, z wieloletnim złym wyrównaniem metabolicznym, co musimy podkreślić, aby nie mylić ze sobą różnych typów tej choroby. >> Dieta normokaloryczna: dlaczego warto stosować ją u dziecka? Typ 2 cukrzycy, jeżeli wystąpi już w wieku rozwojowym, a nawet „jedynie” otyłość, dają inne powikłania. Są to np. zaburzenia lipidowe, nadciśnienie tętnicze, stłuszczenie wątroby, często przeciążenie szkieletu, zaburzenia dojrzewania, jednak najgorszym z nich wydaje się postępujące pogłębianie oporności na działanie insuliny oraz zaburzenie czynności komórek wydzielających insulinę – to w wieku dorosłym doprowadzi w końcu do takich powikłań, jak w źle kontrolowanej cukrzycy typu 1. Czym one grożą? W najcięższym przypadku uszkodzeniem ośrodkowego układu nerwowego, co wynika z „niedocukrzenia” mózgu. Osoby, które taki epizod przeszły, potrafią dostrzec i odpowiednio zinterpretować poprzedzające je symptomy: pocenie się podenerwowanie, brak koncentracji, uczucie głodu, czasem też objawy psychotyczne. Niestety nie zawsze się pojawiają i wtedy bez ostrzeżenia dochodzi do głębokich zaburzeń świadomości, utraty przytomności, drgawek. Tego wszystkiego mali pacjenci muszą się nauczyć. Przed nimi długa droga, którą muszą przeżyć z cukrzycą. Dziecko nie ma takiego poczucia odpowiedzialności, które stałoby na straży właściwej terapii, trwającej zresztą 24 godziny na dobę. Dlatego potrzebuje wsparcia, kogoś, kto nad nim czuwa i uczy podejmować decyzje w tylko z pozoru błahych sprawach: kiedy zjeść, kiedy podać i kiedy zwiększyć dawkę insuliny. Konieczne jest współdziałanie ze szkołą oraz szybka komunikacja z domem. Cukrzyca typu 1 stawia niełatwe zadania przed edukacją zarówno dzieci, jak i opiekunów. >> Otyłość u dzieci: jak odchudzić grube dziecko? Na cukrzycę chorują zarówno dzieci małe, jednoroczne, jak i przedszkolaki, uczniowie i zbuntowane nastolatki. Do każdego trzeba dotrzeć w innej formie, innej szukać motywacji. A to nie jest łatwe, zwłaszcza, że dziecko nie mogąc sobie poradzić, zaczyna uciekać od rzeczywistości. Pojawiają się kłamstewka i oszustwa w odczytywaniu wyników, przyjmowaniu posiłków. Nie wynikają ze złego charakteru młodych pacjentów, ale są przejawem ich bezradności wobec wymagań stawianych przez tę trudną chorobę. Edukacja musi być ciągła, powtarzalna, „szyta„ na miarę pacjenta i jego możliwości. Czym są analogi insuliny i czym się różnią od innych insulin? Są produktami bardzo podobnymi do insuliny, uzyskanymi na drodze biotechnologicznej. Od insuliny ludzkiej różnią się jednym lub kilkoma aminokwasami. To spowodowało zmianę właściwości związanych głównie z ich wchłanianiem się z tkanki podskórnej do krwi. Konsekwencją tego jest przyspieszenie działania (analogi szybko działające) lub jego równomierne wydłużenie (analogi długo działające), natomiast ich oddziaływanie na komórki organizmu, gdy już tam dotrą, jest praktycznie takie, jak insuliny ludzkiej. Jakie korzyści ma z tego pacjent, a zwłaszcza dziecko? Analogi, poprzez ogólnie lepsze zapewnienie wyrównania cukrzycy, znacząco poprawiają jakość życia, ponieważ pozwalają zmniejszyć lub zmienić liczbę posiłków. Możliwe staje się wyeliminowanie dodatkowych przekąsek, które mają ochronić chore dziecko przed wystąpieniem hipoglikemii (znacznego i groźnego spadku poziomu glukozy we krwi), a także zjedzenie czegoś, na co ma ochotę, czasem nawet ciastka. Istnieje bowiem możliwość dodatkowego podania kilku jednostek szybko działającego analogu insuliny, co zwłaszcza dla dzieci jest istotne. Analogi szybko działające wchłaniają się już po kilku, kilkunastu minutach, można je więc podać bezpośrednio przed posiłkiem (nie jest konieczne, jak w przypadku insuliny ludzkiej, zachowanie 30–45-minutowej przerwy między wstrzyknięciem a początkiem posiłku). Można również doraźnie, według potrzeby, modyfikować dawki. >> Wczasy odchudzające - sposób na trwałą zmianę nawyków żywieniowych dziecka Chorzy na cukrzycę mają nadzieję na przełom w jej leczeniu. Skąd może on nadejść? Z genetyki, biotechnologii, komórek macierzystych?Wszystkie te kierunki są obiecujące. Na wszystkich tych polach prowadzone są badania. Trudno powiedzieć która z tych dróg najszybciej doprowadzi do oczekiwanego przełomu. Ale bez względu na to, jedno jest pewne: oczekujący na nowości farmakologiczne nie są zwolnieni z codziennego, żmudnego wykonywania zaleceń lekarzy. I to w wielu aspektach. Bo terapia cukrzycy jest jak krzesło oparte na czterech nogach: lekach, diecie, ruchu i edukacji. I żadnej z nich nie może zabraknąć Dzieciństwo kojarzy się z beztroską i zabawą. Jak to pogodzić z ostrymi rygorami jakie diabetykom narzuca choroba? Na ile nowoczesna terapia pomaga dźwigać ten ciężar? Postęp w leczeniu cukrzycy jest ogromny. Badania koncentrują się na poszukiwaniu coraz lepszych rozwiązań kliniczno-farmakologicznych w dążeniu do naśladowania fizjologicznego uwalniania insuliny. Wyprodukowanie wysoko oczyszczonych insulin ludzkich oraz opracowanie nowoczesnych metod ich podawania – pomp insulinowych oraz penów, to kroki milowe w udoskonalaniu metod leczenia. Kolejnym bardzo istotnym osiągnięciem było wprowadzenie analogów insuliny ludzkiej. Dr hab. n. med. Piotr Fichna, Klinika Endokrynologii i Diabetologii Wieku Rozwojowego, Uniwersytet Medyczny w Poznaniu miesięcznik "Zdrowie" Mgr Anna Szyda Psychologia , Bełchatów. 63 poziom zaufania. Witam. Proszę zgłosić się z córką do psychologa w Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej, gdzie otrzyma pani bezpłatną poradę oraz wskazówki odnośnie dalszego postępowania z dzieckiem. Pozdrawiam.

Niestety u małego dziecka katar i zatkany nosek to bardzo częsta przypadłość, która utrudnia oddychanie, ssanie oraz spanie. Przez te kłopoty maluszek może stać się rozdrażniony i marudny, więc należy jak najszybciej podjąć działania, które pomogą pozbyć się kataru. O ile ma się do czynienia z infekcją wirusową, z katarem i zatkanym nosem można sobie poradzić domowymi sposobami. Jeśli jednak dolegliwości utrzymują się przez dłuższy czas lub stan zdrowia maluszka się pogarsza, musisz udać się do pediatry. Wielu rodziców zastanawia się, co na cieknący katar u dziecka jest najlepsze i jak postępować w przypadku zachorowania maluszka. W żadnym przypadku nie należy bagatelizować problemu, ponieważ katar może przerodzić się w poważniejsze choroby, takie jak zapalenie uszu czy zatok. Jak ulżyć dziecku w katarze? Istnieje kilka sposobów na przyniesienie maluszkowi ulgi w katarze. Przede wszystkim, zadbaj o to, aby podczas snu główka dziecka znajdowała się nieco wyżej niż klatka piersiowa. Dzięki temu katar będzie swobodnie spływał, a nie zatykał nos dziecka uniemożliwiając mu oddychanie. Warto jednak zwrócić uwagę na to, aby całe łóżeczko lub materac były przechylone. Lepiej nie podkładać dziecku dodatkowej poduszki bezpośrednio pod główkę, ponieważ jest to niezdrowe dla młodego kręgosłupa, a może być nawet niebezpieczne. Dobrym sposobem jest również układanie dziecka do snu na brzuszku, dzięki czemu wydzielina będzie mogła wypływać z nosa. W ciągu dnia i bezpośrednio przed snem oczyszczaj nos za pomocą aspiratora. Pomóc mogą również specjalne preparaty zawierające wodę morską. Mają one za zadanie rozpuszczenie wydzieliny i ułatwienie jej usunięcia. Alternatywą dla wody morskiej jest sól fizjologiczna. Ulgę dziecku przyniosą także inhalacje, najlepiej z ziołami lub olejkami eterycznymi. Dzięki inhalacjom zmniejszy się obrzęk śluzówki, a wydzielina będzie szybciej wypływała z noska. Sprawdź: Jakie są rodzaje kataru u dziecka? >> Co na katar u rocznego dziecka: domowe sposoby Gdy maluch ma katar, warto zadbać o odpowiednie warunki panujące w dziecięcym pokoju oraz całym domu. Pamiętaj, aby regularnie wietrzyć mieszkanie, szczególnie przed snem. W nocy temperatura w pokoju dziecka nie może być zbyt wysoka, powinna wynosić około 19 – 21⁰C. Podczas wietrzenia najlepiej zabierz dziecko do innego pokoju, aby nie znalazło się w przeciągu. Oprócz wietrzenia, niezwykle istotne jest utrzymanie odpowiedniej wilgotności. Suche powietrze powoduje, że śluzówka w gardle i nosie malucha wysycha, dlatego też najlepiej postawić w pokoju nawilżacz powietrza, miseczkę z wodą lub powiesić na kaloryferze mokry ręcznik. Świetnym sposobem na podniesienie wilgotności w dziecięcym pokoju jest umieszczanie tam suszarki z rozwieszonym praniem. Bardzo często dziecko podczas kataru traci apetyt, nie chce próbować nowych smaków, a nawet jeść potraw, które do tej pory lubiło. To nic dziwnego, ponieważ zatkany nosek utrudnia jedzenie i ssanie. Ważne jest jednak, aby dziecko dużo piło. Bezpośrednio przed karmieniem najlepiej udrożniać nosek, aby maluch jadł chętniej. Zobacz: Czym lepiej zwalczać katar? Fridą czy katarkiem? >> Dolegliwości niemowląt Ulewanie u niemowląt: Co robić, gdy niemowlakowi się ulewa? Skąd się bierze ulewanie u niemowląt? Przyczyną ulewania jest zbyt wolny rozwój układu pokarmowego noworodka. W pierwszych miesiącach życia układ pokarmowy może być niedojrzały przez co mechanizm odpowiedzialny za zamykanie... Czytaj dalej → Dolegliwości niemowląt Kaszel u niemowlaka [rodzaje, przyczyny, leczenie] Kaszel u niemowlaka, choć ma wiele przyczyn i nie zawsze jest oznaką choroby, zazwyczaj budzi u rodziców spory niepokój. Jak szybko rozpoznać jaki rodzaj kaszlu męczy maluszka i szybko wdrożyć... Czytaj dalej → Dolegliwości niemowląt Czerwona pupa u niemowlaka Czerwona pupa u niemowlaka to jedna z najczęstszych dolegliwości występujących u maluszków. Pojawia się nawet przy odpowiedniej pielęgnacji. Niewielkie zaczerwienienia mogą przerodzić się w pieluszkowe zapalenie skóry, dlatego należy zwrócić... Czytaj dalej → Dolegliwości niemowląt Niepokojące kupki u niemowlaka Mawia się, że młodzi rodzice po narodzinach potomka zmieniają się w nudnych ludzi, którzy w kółko gadają wyłącznie o kupach i pieluszkach. Coś w tym jest, ale nie zrozumie tego... Czytaj dalej → Dolegliwości noworodków, Dolegliwości niemowląt Sprawdzone sposoby na bezsenność u niemowlaka Nieśpiący niemowlak to nieśpiący rodzic. A jak wiadomo brak snu prowadzi do chronicznego zmęczenia, nerwowości, problemów z koncentracją. Nic więc dziwnego, że młodzi rodzice, których pociecha w nocy zamiast spać,... Czytaj dalej → Zdrowie dziecka, Dolegliwości niemowląt Zapalenie ucha u niemowlaka i małego dziecka: przyczyny, objawy, leczenie Wizja przewianego ucha u dziecka doprowadza Cię do rozpaczy? Zachowaj spokój. Zapalenie uszu to jedna z najczęstszych chorób wśród niemowląt i przedszkolaków, ale nie wynika to ani z przewiania, ani... Czytaj dalej → Dolegliwości niemowląt Wysypka na czole u dziecka: skąd się bierze i jak z nią walczyć? Wysypka na czole niemowlaka nie jest czymś niezwykłym i zapewne każdy rodzic zmierzył się z tym problemem przynajmniej raz. Wysypka może mieć bardzo różne przyczyny: być na przykład skutkiem alergii... Czytaj dalej → Dolegliwości niemowląt Katar u dziecka Zarówno gęsty, jak i wodnisty katar u dziecka może się wydawać dość banalną dolegliwością. Nie da się jednak ukryć, że potrafią być bardzo uciążliwe. Wspólnie ze specjalistą firmy Tactica Pharmaceuticals,... Czytaj dalej → Dolegliwości niemowląt Wnętrostwo u dziecka: niezstąpienie jąder to najczęstsza wada rozwojowa u chłopców! Czy dotyczy Twojego dziecka? Wnętrostwo u dzieci to wada wrodzona, która charakteryzuje się tym, że jądra nie są umieszczone w worku mosznowym, a w jamie brzusznej lub w pachwinach. Najczęściej występuje u chłopców urodzonych... Czytaj dalej → Zdrowie dziecka, Zdrowie niemowlaka, Dolegliwości niemowląt Gdy dziecko wymiotuje… Co na wymioty u dziecka? Wymioty u dzieci i niemowląt występują znacznie częściej niż u osób dorosłych. Nie zawsze wiążą się z czymś poważnym. Dowiedz się w jaki sposób pomóc maluchowi, co podać dziecku przy... Czytaj dalej → Zakupy dla niemowląt, Dolegliwości niemowląt Aspirator do noska: Katarek czy Frida do walki z katarem niemowlaka? Katara spędza sen z powiek niemalże o każdej porze roku. Wiosną alergie, jesienią i zimą przeziębienia. Nie ma nic gorszego niż katar zbiegający się w czasie z wychodzeniem zębów lub... Czytaj dalej → Dolegliwości niemowląt Wygraj z kolką Co warto wiedzieć o kolce? Świeżo upieczonych rodziców niepokoi często zdrowie malucha; odgłosy z brzucha niemowlaka, grymas, płacz – wszystko to może stać się powodem do podejrzewania dolegliwości, jaką jest... Czytaj dalej → Dolegliwości niemowląt Napięcie mięśniowe u niemowląt Ostatnio wiele się słyszy o nieprawidłowym napięciu mięśniowym u niemowląt. Wydaje się, że problem ten występuje coraz częściej, ale czy tak jest rzeczywiście? Jakie są objawy wzmożonego napięcia mięśniowego u... Czytaj dalej → Dolegliwości niemowląt Ciemieniucha u niemowlaka: Sposoby na ciemieniuchę Twoje maleństwo ma na główce żółtawą skorupkę, która przypomina łuskę? A może zjawisko to występuje w okolicach brwi? Nie martw się, to nic groźnego. Prawdopodobnie Twój maluch ma ciemieniuchę, podobnie... Czytaj dalej → Dolegliwości niemowląt Pieluszkowe zapalenie skóry: Jak wygląda leczenie odparzeń u niemowląt? Pieluszkowe zapalenie skóry i odparzenia pupy u niemowląt są częstą i nawracającą dolegliwością. Skóra małego dziecka jest bardzo delikatna, przez co łatwo dochodzi do jej podrażnienia, a wilgotne środowisko pod... Czytaj dalej →

Onanizm u 9-miesięcznego dziecka moja 9 miesieczna corka ma problem z onanizmem niemowlecym, robi to bardzo czesto( kilkadziesiat razy dziennie) i w roznych okolicznosciach, w wozku , foteliku do karmienia, na podlodze, podczas jedzenia, zabawy itd.

Cukrzyca u dzieci to najczęściej ta typu 1, ale coraz młodsi chorują także na cukrzycę typu 2. Jak jest leczona cukrzyca u dzieci? Cukrzyca u dzieci: co to za choroba Cukrzyca jest chorobą metaboliczną, a jej charakterystycznym objawem jest hiperglikemia. Powodują ją zaburzenia wydzielania albo działania insuliny (mogą też występować jednocześnie). Jakie są typy cukrzycy? Podstawowy podział to cukrzyca typu 1 (nazywana często także cukrzycą insulinozależną) oraz cukrzyca typu 2 (cukrzyca insulinoniezależna). Cukrzyca typu 1 dawniej nazywana była cukrzycą młodzieńczą - chorują na nią głównie dzieci i dorośli do 35 roku życia. Cukrzyca typu 2 najczęściej diagnozowana jest u osób starszych, ale dotyka osoby w każdym wieku - mogą na nią zachorować (i coraz częściej tak się dzieje) również dzieci. Istnieją także specyficzne typy cukrzycy: cukrzyca typu MODY (Maturity Onset Diabetes of the Young) - to cukrzyca typu 2, rozpoczyna się przed 25 rokiem życia cukrzyca typu LADA (Latent Autoimmune Diabetes in Adults) - to cukrzyca typu 1, która rozpoznawana jest u osób po 35 roku życia cukrzyca ciężarnych cukrzyca wtórna - cukrzyca współwystępuje z innymi chorobami, nie jest dominująca cukrzyca noworodkowa - to cukrzyca typu 2, dzieli się na cukrzycę przemijającą (pojawia się w 1 tygodniu życia, a ustępuje około 12 tygodnia życia) i na cukrzycę trwałą (rozpoczyna się w pierwszych sześciu miesiącach życia cukrzyca mitochondrialna - cukrzyca typu 2 dziedziczona od matki Cukrzyca typu MODY, cukrzyca noworodkowa i cukrzyca mitochondrialna zaliczane są do cukrzycy monogenowej, czyli takiej, która jest efektem wady jednego genu (cukrzyca monogenowa jest podgrupą cukrzycy typu 2). Cukrzyca typu 1 jest najczęstszym typem u dzieci rasy białej (ponad 90 proc. przypadków). Cukrzyca u dzieci - objawy i leczenie Cukrzyca u dzieci: przyczyny Przyczyny występowania cukrzycy zależne są od jej typu. Na cukrzycę typu 1 nie mamy wpływu, skłonność do jej rozwoju ma podłoże wielogenowe. Nie wiadomo na ile i jakie czynniki środowiskowe mają na nią wpływ, wśród prawdopodobnych wymienia się zakażenia wirusowe, niedobór witaminy D oraz to, co jemy: zboża oraz białko z mleka - kazeinę. Cukrzyca typu 2 - chociaż także zależna od genów - w większym stopniu powiązana jest z naszym stylem życia. Cukrzyca u dzieci typu 1 - związana jest z niedoborem insuliny, co najczęściej powodowane jest niszczeniem przez układ odpornościowy komórek beta wysp trzustkowych (które wytwarzają insulinę) Cukrzyca u dzieci typu 2 - spowodowana jest nadwagą lub otyłością oraz brakiem aktywności fizycznej. W tym przypadku insulina jest produkowana, ale upośledzone jest wydzielanie insuliny i pogłębia się ono z czasem. Objawy cukrzycy u dzieci Najbardziej charakterystyczne dla cukrzycy objawy to: wzmożone pragnienie, wydalanie dużych ilości moczu i wysokie stężenie cukru we krwi. Wśród typowych dla cukrzycy objawów wymienia się także: w okresie wzrostu dziecka masa ciała spada lub utrzymuje się na tym samym poziomie osłabienie pogorszenie ostrości wzroku zakażenia skóry zakażenia grzybiczne (najczęściej obejmują okolice zewnętrznych narządów płciowych) Musimy zrobić dokładne badania, podobne objawy mogą występować przy innych chorobach, nie wskazują w 100 proc., że to cukrzyca u dzieci. Objawy, które mogą wystąpić później (charakterystyczne dla kwasicy i ketozy) to bóle brzucha, nudności i wymioty, a także zaburzenia świadomości i duszności. Cukrzycy typu 2 często towarzyszy także niealkoholowa stłuszczeniowa choroba wątroby (stwierdza się ją u 25 - 45 proc. chorych). Diagnostyka cukrzycy u dzieci Podstawowym badaniem, które należy wykonać to oznaczenie stężenia glukozy w osoczu krwi pobranym z żyły. Inne badania, które należy wykonać (pomogą także w ustaleniu typu cukrzycy) to oznaczenie przeciwciał przeciwko antygenom wysp trzustkowych (ich wykrycie świadczy o autoimmunizacyjnym podłożu cukrzycy) oznaczenie stężenia insuliny lub peptydu C oznaczenie glukozy w moczu, a także ciał ketonowych - w moczu lub surowicy krwi ocena insulinoodporności oznaczenie hemoglobiny glikowanej Cukrzycę podwójną stwierdza się, gdy u chorych mających objawy charakterystyczne dla cukrzycy typu 2 występują także przeciwciała przeciwko antygenom wysp trzustkowych. Cukrzyca u dzieci: normy Stężenie glukozy we krwi w przypadku cukrzycy przekracza 90 mg/dl Cukrzyca u dzieci: leczenie Gdy wywiad i badania laboratoryjne wskażą cukrzycę, należy wybrać się do diabetologa - to on ustali schemat leczenia. Jeśli stan chorego jest poważny, np. rozwinęła się kwasica ketonowa, niezbędna jest hospitalizacja. Dopiero, gdy stan pacjenta się ustabilizuje, możliwe będzie dobranie leczenia. W leczeniu cukrzycy typu 1 najczęściej wykorzystuje się insulinę, a jej dawka musi być dobrana do konkretnej osoby - jej wieku, masy ciała, aktywności fizycznej czy liczby posiłków. Podawanie insuliny ma związek z jedzeniem, zależy także od rodzaju, którą zdecyduje się wprowadzić lekarz (a dokładniej od szybkości, z jaką działa dana insulina). Insuliny, które działają krótko aplikuje się przed posiłkiem, a pośrednie - rano oraz przed snem. Tzw. Szybko działające analogi insuliny podaje się przed posiłkiem, a długo działające analogi utrzymują stałe stężenie krwi przez cała dobę. Cukrzyca typu 2 nie musi być od razu leczona farmakologicznie, czy przy użyciu insuliny. Jeśli została wykryta dość wcześnie, może wystarczyć odpowiednio dobrana dieta i aktywność fizyczna. Cukrzyca u dzieci: dieta Dieta w cukrzycy jest niezwykle ważna. Warto skonsultować się z dietetykiem klinicznym i z jego pomocą opracować dietę, a także opanować umiejętność dobierania dawki insuliny do kaloryczności posiłku. Przestrzeganie diety jest kluczowe, podstawowym źródłem są węglowodany, trzeba nauczyć się je odpowiednio wybierać. Należy także znać indeks glikemiczny różnych produktów. Dziecko a cukrzyca Warto, aby dziecko od początku było świadome tego, że jest choruje, uczestniczyło w spotkaniach z lekarzem, dietetykiem itp. Jeśli dziecko będzie wiedziało na co choruje i z czym wiąże się ta choroba, wcześniej wyrobi u siebie nawyki, które ułatwią mu kontrolowanie choroby. Będzie wiedziało, jak kontrolować najważniejsze wskaźniki, przyjmować leki lub wstrzykiwać insulinę. Światowy Dzień Walki z Cukrzycą Obchodzony jest co roku 14 listopada - tego dnia urodził się Frederick Banting, który odkrył insulinę. Światowy Dzień Walki z Cukrzycą został ustanowiony przez Międzynarodową Federację Diabetologiczną w 1991 roku (w 70. rocznicę tego wydarzenia). W Polsce w czerwcu obchodzony jest także Ogólnopolski Dzień Diabetyka. Przeczytaj także: Kto ma lepiej: ty czy twoje rodzeństwo? Kolejnością narodzin wytłumaczysz cukrzycę, chore dziąsła, długi i brak szczęścia w miłości Mają troje dzieci, a każde przewlekle chore na coś innego. Jak radzą sobie z codziennym życiem w Polsce? [FOTOREPORTAŻ] Niedożywione dzieci? W Polsce więcej jest tych z nadwagą. Profesor: Celem już nie jest redukcja wagi, a zatrzymanie otyłości Bibliografia: Cukrzyca u dzieci i młodzieży, Joanna Nazim, Jerzy Starzyk [w:] Pediatria tom II, redakcja naukowa Wanda Kawalec, Ryszard Grenda, Helena Ziółkowska, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2013, str. 881-887 Cukrzyca, Elżbieta Piontek, Joanna Brett-Chruściel, Daniel Witkowski, Artur Kuś [w:] Pediatria. Podręcznik do Państwowego Egzaminu Lekarskiego i egzaminu specjalizacyjnego, redakcja Anna Dobrzańska, Józef Ryżko, Elsevier Urban & Partner, Wrocław 2004 (dodruk 2010), str. 401-426

Re: Jaki rozmiar buta ma roczne dziecko? Julka miała chyba 19. ale każdy bucik trzeba zmierzyć, bo u niej np jest wysokie podbicie i kilka nam po prostu nie weszło na stópkę. a poza tym, rozmiary też są nierówne.

Cukrzyca u dzieci to najczęstsza choroba przewlekła wieku rozwojowego. Co gorsza, z każdym rokiem liczba zachorowań u dzieci wzrasta. Sprawdź, jakie są objawy cukrzycy u dzieci, co ją wywołuje, a także jak można rozpoznać chorobę. Czy dzieci chorują na cukrzycę? Cukrzyca jest grupą chorób metabolicznych, które manifestują się hiperglikemią, czyli podwyższonym stężeniem glukozy we krwi. Długotrwała hiperglikemia jest wyjątkowo niebezpieczna dla organizmu, gdyż może doprowadzić do trwałego uszkodzenia wielu narządów, zwłaszcza oczu, nerek i serca. Z danych epidemiologicznych wynika, że na całym świecie na cukrzycę mogą chorować 422 miliony osób. Szacuje się, że co 11 osoba dorosła ma zdiagnozowaną cukrzycę. Choroba występuje także u dzieci. Stała się najczęstszym schorzeniem przewlekłym wieku rozwojowego. Cukrzyca wykrywana jest nawet u niemowląt i nastolatków. Co gorsza, z każdym rokiem liczba przypadków cukrzycy u dzieci wzrasta. Szacunki NFZ podają, że do 2025 roku liczba pacjentów chorych na cukrzycę i nadciśnienie wzrośnie o blisko 35 proc. Jeśli chodzi o dzieci, to samo źródło podaje, że ,,w 2018 r. cukrzycę typu I miało blisko 22 tys. dzieci i młodzieży do 18 roku życia" ( Przyczyny cukrzycy u dzieci. Czy choroba ta może być dziedziczona? Przyczyną cukrzycy u dzieci jest defekt wydzielania lub działania insuliny – hormonu produkowanego przez komórki beta trzustki, który obniża stężenie glukozy we krwi. Organizm zdrowej osoby produkuje insulinę w odpowiednim ilościach, co skutkuje zaopatrywaniem komórek w niezbędną energię, pozyskiwaną między innymi z glukozy, a co za tym idzie regulacją glikemii. Po zjedzeniu posiłku poziom glukozy we krwi wzrasta. Wówczas komórki beta trzustki produkuję insulinę, która umożliwia metabolizm glukozy i w ten sposób zapewnia energię niezbędną do wykonywania codziennych czynności. Jeśli stężenie glukozy spada, organizm przestaje wydzielać insulinę, a zamiast niej wydziela inne hormony, które podnoszą stężenie glukozy do odpowiedniego poziomu. U dziecka chorego na cukrzycę mechanizm ten zawodzi. Czy dziecko może odziedziczyć cukrzycę? Czynniki genetyczne mogą wpływać na zwiększone predyspozycje do wystąpienia cukrzycy. Źródła podają, że ,,ryzyko rozwoju cukrzycy typu 1 u dzieci jest 3 razy większe, gdy choruje na cukrzycę typu 1 ojciec. Zwiększa się również, gdy choruje rodzeństwo.” ( Objawy cukrzycy u dzieci - czy zawsze są typowe? Cukrzyca u dzieci objawia się zazwyczaj: wielomoczem (poliurią), wzmożonym pragnieniem (polidypsją), wzmożonym lub osłabionym łaknieniem, spadkiem masy ciała. Wymienia się także mniej charakterystyczne objawy cukrzycy u dzieci, takie jak: senność, osłabienie, zaburzenia widzenia, bóle mięśni, trudno gojące się rany, choroby intymne – grzybica pochwy, zapalenie napletka. Pierwsze objawy cukrzycy u dzieci mogą wystąpić w każdym wieku. Warto jednak zapamiętać, że cukrzyca typu 1 manifestuje się u dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym, zaś cukrzyca typu 2 u nastolatków. Groźnym objawem natomiast jest kwasica ketonowa, gdyż stanowi powikłanie nieleczonej cukrzycy. Kwasica ketonowa jest zespołem przemiany węglowodanowej, tłuszczowej, białkowej oraz gospodarki wodno-elektrolitowej i równowagi kwasowo-zasadowej. Jest to wynik nagłego i dużego niedoboru insuliny. Jakie są objawy skórne cukrzycy u dzieci? Niewystarczająco szeroko omawianymi objawami cukrzycy u dzieci są objawy skórne. Zakażenia zarówno bateryjne, jak i grzybiczne są powszechne przy tym schorzeniu. Wielu chorych cierpi na grzybicę międzypalcową. Hiperglikemia utrudnia gojenie ran, co ułatwia rozwój bakteriom, a to z kolei może prowadzić do czyraków i innych groźniejszych chorób, jak np. róża zgorzelinowa lub pęcherzowa. Innym objawem świadczącycm o tym, że glikemia chorego nie jest w normie może być stwardniała skóra. Pojawiają się także pęcherzyki wypełnione surowicą i rumieniowe ogniska w okolicy stawów. U dziecka z cukrzycą często występują także zajady, które się nie goją. Na czym polega cukrzyca typu 1 u dzieci? Wymienia się dwa podstawowe powody niewłaściwej regulacji glukozy w organizmie, skutkujące hiperglikemią. Jeden z nich wynika z tego, że komórki beta trzustki nie produkują insuliny w odpowiedniej ilości, a drugi z tego, że insulina jest wydzielana w odpowiedniej ilości, ale tkanki organizmu nie są wrażliwe na jej działanie. W pierwszym przypadku diagnozuje się u dzieci cukrzycę typu 1 (inaczej cukrzycę insulinozależną), zaś w drugim cukrzycę typu 2. Wśród dzieci i młodzieży w Polsce dominuje cukrzyca typu 1, która jest chorobą autoimmunologiczną, uwarunkowaną genetycznie. Stanowi ona zdecydowaną większość wszystkich przypadków zachorowań. W przebiegu schorzenia dochodzi do nieprawidłowej odpowiedzi immunologicznej. Organizm dziecka produkuje przeciwciała, które niszczą trzustkę, prowadząc do wyniszczenia komórek odpowiedzialnych za produkcję insuliny. Cukrzyca typu 1 u dzieci może rozwinąć się w każdym wieku. Średnio jest wykrywana od 6 miesiąca życia do okresu wczesnej dorosłości. Co warto podkreślić, cukrzyca u niemowlaka, który nie ukończył 6. miesiąca życia zazwyczaj jest wynikiem mutacji genetycznych. Jak objawia się cukrzyca typu 2 u dzieci i młodzieży? Zdecydowanie rzadziej wykrywa się cukrzycę typu 2 u dzieci. Warto jednak podkreślić, że w większości przypadków cukrzyca typu 2 jest wykrywana u nastolatków. Pierwsze symptomy zazwyczaj pojawiają się w okresie dojrzewania lub w drugiej dekadzie życia. Średnia wieku w momencie rozpoznania choroby wynosi ok. 13,5 roku. Cukrzyca typu 2 nie jest uwarunkowana genetycznie. Za jej rozwój w dużej mierze odpowiadają czynniki środowiskowe, zwłaszcza niewłaściwa dieta. Ten typ choroby dotyka głównie osoby z nadwagą i otyłością. Z uwagi na zwiększenie częstości występowania nadwagi i otyłości wśród dzieci i młodzieży, rośnie też ryzyko zachorowania na cukrzycę typu 2. Jak rozpoznać cukrzycę u dziecka? Na czym polega diagnostyka? Obecność wymienionych objawów nie wystarczy do rozpoznania cukrzycy u dziecka. Konieczne jest wykonanie badań diagnostycznych. W pierwszej kolejności wykonuje się badania laboratoryjne na oznaczenie stężenia glukozy we krwi. Badania krwi należy wykonać na czczo. Poziom cukru we krwi u dziecka powinien wynosić 70-99 mg/dl. Jeśli przekracza 126 mg/dl, daje to lekarzowi podstawy do zdiagnozowania cukrzycy. Przy wartościach powyżej 99 mg/dl stwierdza się jedynie podwyższony cukier u dziecka. W razie wątpliwości wykonuje się doustny test obciążania glukozą, który polega na oznaczeniu stężenia glukozy na czczo, a następnie 2 godziny po podaniu dziecku 1,75 glukozy na kilogram masy ciała. Za normę uznaje się stężenie do 140 mg/dl, zaś o cukrzycy świadczy glikemia wynosząca powyżej 200 mg/dl dwie godziny po podaniu glukozy. W diagnostyce cukrzycy u dzieci wykonuje się także inne badania, badanie kreatyniny, jonogram, próby wątrobowe, gazometrię w celu oceny stopnia zaburzeń gospodarki kwasowo-zasadowej, badanie ogólne moczu w celu oceny glukozurii oraz ketonurii. Na czym polega leczenie cukrzycy u dzieci? Czy choroba ta jest wyleczalna? Leczenie cukrzycy u dzieci i nastolatków na przede wszystkim na celu dbałość o ich prawidłowy rozwój (zarówno psychiczny, jak i fizyczny), jakość życia, a także zapobieganie wystąpieniu ostrych i przewlekłych powikłań tej choroby. Co wpływa na to, jaki rodzaj leczenia zostanie obrany przez lekarza? Jest to przede wszystkim: typ cukrzycy, wiek dziecka, potrzeby, predyspozycje i możliwości dziecka. Leczenie cukrzycy u dzieci i młodzieży polega głównie na zastępowaniu insuliny lub podawniu innych doustych leków przeciwcukrzycowych. Dodatkowo niezbędne jest ciągłe monitorowanie glikemii u dziecka, edukowanie i uświadamianie rodziców/opiekunków na temat zdrowego stylu życia oraz ogólnej profilaktyki cukrzycy (o której piszemy w dalszej części artyułu), a także samych aspektów choroby i np. obliczania dawak insuliny, używania pompy insulinowej, odczytywania wyników na sensorach do mierzenia glukozy, postępowania w przypadku infekcji, hipoglikemii czy hiperglikemii u dziecka, itd. Lista umiejętności do opanowania w przypadku dziecka-diabetyka, a także proces jego pielęgnacji są zatem dość skomplikowane. Czy cukrzyca u dzieci jest wyleczalna? Ciągły rozwój medycyny sprawia, że powstaje coraz więcej nowych preparatów insulinowych. Postęp w zakresie leczenia cukrzycy umożliwia dobór bardziej indywidualnej metody insulinoterapii. Te działania pomagają w leczeniu cukrzycy u dzieci, jednak wciąż nie są w stanie skutecznie wyleczyć. Aby wyrównywać poziom glikemii u dzieci, stosuje się podawanie insuliny najbardziej zbliżonej do jej fizjologicznej sekrecji. Odbywa się to poprzez iniekcje skórne lub przy użyciu pompy insulinowej, (która - należy zaznaczyć - jest refundowana osobom chorym na cukrzycę do 26. roku życia.). Warto przy tym wspomnieć o normach insuliny u dzieci. M. Myśliwiec w swoim artykule ,,Cukrzyca u dzieci..." podaje, że - dobowe zapotrzebowanie na insulinę u dzieci wynosi 0,6–0,75 j./kg/d., natomiast w okresie dojrzewania — 1,5–2,0 j./kg/d. Jak można przeczytać w ,,Insulinoterapia i osobiste pompy insulinowe…” (Pańkowska, 2003) insulinoterapia przy użyciu pomp insulinowych uznawana jest za najlepszy sposób terapii cukrzycy typu 1, pozwalając na wyrównanie poziomu cukru we krwi oraz zmniejszając ryzyko wystąpienia hipoglikemii. Dodatkowo jest dużo bardziej komfortowa niż stosowanie zastrzyków podskórnych. Autorzy ,,Osobistej pompy insulinowej u 7-tygodniowego niemowlęcia z cukrzycą noworodkową” (2006) podają, że noworodki z rozpoznaną cukrzycą mogą być bezpieczne i skutecznie leczone przy pomocy pompy insulinowej. Cukrzycę u małych dzieci łatwiej leczyć za pomocą wspomnianego urządzenia niż u tych starszych, w wieku szkolnym, ponieważ to wymaga od nich większej motywacji i świadomości. Jest to zatem znacznie bardziej problematyczne, dlatego decyzję o typie leczenia podejmuje lekarz wraz z rodzicami chorego dziecka. Obecnie na rynku są dostępne sensory, dzięki którym możliwe jest nieprzerwane monitorowanie glikemii u dzieci. Takie czujniki mają postać elektrod wstrzykiwanych pod skórę, które mierzą poziom cukru we krwi. Wyniki można odczytać przykładając urządzenie z uprzednio zainstalowaną aplikacją do miejsca, w którym znajduje się elektroda. Smartfon pomocny w monitorowaniu poziomu glukozy? Oczywiście! Jest to bardzo korzystne rozwiązanie, choć niestety dość kosztowne. Kluczem do prawidłowego leczenia cukrzycy jest odpowiednio przeprowadzina diagnostyka. Czasem zamiast insulinoterapii stosuje się doustne podawanie leków przeciwcukrzycowych. Jak widać, istnieją liczne metody leczenia cukrzycy u dzeci. Mali pacjenci muszą również przebywać pod stałą opieką diabetologa, przechodzić systematyczne badania i kontrole, a także monitoring w kierunku powikłań i chorób współistniejących. Profilaktyka cukrzycy u dzieci. Co zrobić, by opóźnić jej rozwój? Okazuje się, że obecnie nie ma żadnego sprawdzonego sposobu na to, aby zapobiec lub chociażby opóźnić wystąpienie cukrzycy typu 1 u dzieci. Profilaktyka przy tego typu chorobie nie jest możliwa zarówno wśród ogólnej populacji, jak i u osób szczególnie narażonych na jej wystąpienie (znajdujących się w tzw. grupach ryzyka). Sytuacja wygląda zupełnie inaczej w przypadku cukrzycy typu 2. Tutaj możliwe i zalecane jest podejmowanie różnych działań, które mogą zapobiec lub opóźnić jej wystąpienie u dziecka. Jesteś rodzicem lub opiekunem? Oto, co zakłada profilaktyka cukrzycy typu 2 u dzieci: Po pierwsze regularna aktywność fizyczna. Zachęć swoje dziecko do sportu. Może to być bieganie, jeżdzenie na rowerze, pływanie, gimanastyka, sporty walki, a może balet? Pamiętaj, że aktywność musi być dostosowana do wieku i możliwości dziecka. Przede wszystkim postaw na to, co lubi Twoja pociecha, by aktywność stała się przyjemnością. Ruch zmniejsza ryzyko wystąpienia otyłości, a to z kolei zapobiega cukrzycy typu 2. Jeśli dziecko nie chce ćwiczyć, prowokuj różne sytuacje, które zmuszą go do porusznia się, z nim przystanek wcześniej, jeśli jedździsz komunikacją miejską, by przejść spacerem dłuższy odcinek drogi, Dieta - to słowo klucz. Zadbaj o zdrowe, regularne i pełnowartościowe posiłki dla swojego dziecka. Najlepiej postaw na składniki o niskim idenksie glikemicznym. Staraj się unikać wysokoprzetworzonej żywności. Podczas przygotowywania posiłku wybieraj raczej gotowanie i pieczenie zamiast smażenia (szczególnie na głębokim tłuszczu). Ogranicz spożycie cukrów prostych i dużej ilości soli w niezdrowych przekąskach. Ponadto - czytaj etykiety. Te wszystkie działania z pewnością poprawią stan zdrowia Twojego dziecka i całej rodziny, a także zmniejszą ryzyko zachorowania na cukrzycę typu 2 i inne choroby.

gronkowiec złocisty u rocznego dziecka. Moja córka, najprawdopodobniej zaraz po urodzeniu, została zarażona gronkowcem złocistym. Od tamtego czasu miała: zapalenie płuc (w wieku 2 tygodni), zapalenie uszu (w wieku 5 tygodni), niekończące się przeziebienia, katary, zapalenie krtani, zapalenie gardła. Gronkowca wykazał wymaz z gardła. Co ważne, cukrzyca u noworodka rozwija się w okresie prenatalnym, w efekcie czego dziecko już w łonie matki rośnie wolniej. Dlatego jednym z objawów choroby jest niska masa urodzeniowa maluszka. Oprócz tego u noworodka z cukrzycą diagnozuje się hiperglikemię, czyli wysoki poziom glukozy we krwi, często ze współistniejącą kwasicą Dzień dobry! Prawdopodobnie mamy do czynienia z tzw. trzydniówką. Sytuacja taka pojawia się u wielu małych dzieci.Odpowiedzialna za nią jest infekcja wirusem HHV-6. Tak szybko jak się pojawia tak szybko przechodzi. Nie jest to groźna choroba. 64 poziom zaufania. Witam, Jeśli chodzi o zaparcia u dziecka to należy zacząć, że tylko 5% z nich ma podłoże chorobowe (organiczne, np. choroba Hirshsprunga). O zaparciach możemy mówić, jeśli dziecko wypróżnia się rzadziej niż 2 x w tygodniu, a stolec jest twardy, obfity, pojawia się brudzenie bielizny, a dziecko unika defekacji

Pt, 30-01-2004 Forum: Zdrowie dziecka - skąd glista ludzka u rocznego dziecka ? Re: Glista u dziecka Test jest bezbolesny , dziecko trzyma w raczce raczke metalowa ,a druga reke daje pani doktor ,ktora jezdzi tak jakby takim "dlugopisem metalowym"po paluszku.Nie boli,nic nie kuje,pipczy a na monitorze pojawiają sie kolejno wymienione pasozyty

Uraz nosa u 1,5-rocznego dziecka – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska Czarny stolec u 1,5-rocznej córki – odpowiada Milena Lubowicz Problem ze snem u 1,5-rocznego dziecka i waga 17 kg z powodu jedzenia w nocy – odpowiada Lek. Jacek Ławnicki 7qO7.