✨ Jak Obliczyć Bmi U Nastolatków

Wskaźnik BMI opracował w 1832 roku belgijski matematyk i statystyk Aldolf Quetelet. Jego wzór do dzisiaj jest wykorzystywany w diagnostyce nadwagi i otyłości. Na jego podstawie opracowano internetowy kalkulator BMI, który za nas podstawia liczby pod wzór i dokonuje wyliczeń. Sprawdź, jak obliczyć BMI u osób dorosłych i dzieci. BMI – co to takiego? BMI, czyli Body Mass Index, to wskaźnik wykorzystywany w diagnostyce nadwagi i otyłości. Dzięki BMI w prosty sposób można ustalić, czy masa ciała u danej osoby jest prawidłowa. Wskaźnik został opracowany w 1832 roku przez Adolfa Queteleta – belgijskiego astronoma, matematyka, statystyka, socjologa oraz kryminologa. Do dzisiaj jest wykorzystywany przez lekarzy i dietetyków na całym świecie. W definicji otyłości podanej przez Światową Organizację Zdrowia występuje jako podstawowe narzędzie służące do diagnozowania otyłości klinicznej. Niemniej wskaźnik BMI bywa krytykowany ze względu na brak możliwości oszacowania ilości tkanki tłuszczowej. Przykładowo, osoby o rozbudowanej muskulaturze mogą mieć za wysoki wskaźnik BMI, świadczący o otyłości, a wysocy atleci BMI sugerujące niedowagę lub wychudzenie. Jak obliczyć BMI? Wyliczenie swojego BMI jest bardzo proste. Aby sprawdzić, czy masa ciała jest prawidłowa, wystarczy posłużyć się następującym wzorem: BMI= waga (kg) / wzrost2 (m) Do wyliczenia wskaźnika BMI potrzebujemy znać swoją wagę (wyrażoną w kilogramach) oraz wzrost (wyrażony w metrach). Następnie wagę należy podzielić przez wzrost do kwadratu. Dla przykładu - BMI osoby ważącej 80 kilogramów przy wzroście 1,80 metra, będzie wynosiło 24,69. Jakie jest prawidłowe BMI? Otrzymany przez nas wynik należy porównać z normami. BMI poniżej 17 sugeruje wychudzenie lub nawet wygłodzenie. Mieszczące się w przedziale od 17 do 18,49 oznacza niedowagę. Za normę uznaje się BMI wynoszące 18,5-24,9. O nadwadze świadczy wskaźnik BMI od 25 do 29,9, natomiast otyłość stwierdza się, kiedy BMI wynosi 30 lub więcej. Wyróżnia się kilka stopni otyłości: I stopnia – kiedy BMI mieści się w zakresie 30 – 34,9. II stopnia – przy BMI wynoszącym od 35 do 39,9. III stopnia – nazywana otyłością olbrzymią, kiedy BMI wynosi 40 lub więcej. Zatem BMI wynoszące 24,69 mieści się w normie. Jeśli natomiast osoba podana jako przykład przytyłaby 40 kilogramów, czyli ważyłaby 120 kg przy wzroście 1,8 metra, jej BMI wyniosłoby 37,03, co wskazywałoby na otyłość II stopnia. Kalkulator BMI Wskaźnika Body Mass Index nie trzeba wyliczać samodzielnie. Można posłużyć się internetowym kalkulatorem BMI. Większość dostępnych w Internecie kalkulatorów bierze pod uwagę nie tylko wzrost i wagę, ale dodatkowo płeć, a niektóre także wiek. Jak skorzystać z kalkulatora BMI? Wystarczy w pustych polach wpisać odpowiednie wartości, a on sam dokona wyliczenia i poda nam wartość BMI, a także określi, czy mieści się ona w normie. Coraz więcej kalkulatorów bierze pod uwagę płeć, gdyż ilość tkanki tłuszczowej uznawanej za prawidłową znacząco się różni u mężczyzny i kobiety. Procentowa zawartość tkanki tłuszczowej względem masy ciała u pań powinna wynosić maksymalnie 25 procent, a u panów – 15 procent. Z tego powodu prawidłowe wartości BMI u obu płci nieznacznie się różnią. Kalkulatory BMI, w których trzeba wpisać wiek biorą dodatkowo pod uwagę fakt, że z wiekiem obniża się masa mięśniowa i kostna, a wzrasta tkanka tłuszczowa, dlatego u osób starszych nieco inne wartości są traktowane jako norma. Jak obliczyć BMI dziecka? Podane wyżej wzory BMI i normy mają zastosowanie w przypadku osób dorosłych. Podobnie jest z kalkulatorami BMI. Do określenia prawidłowej wagi u dziecka wykorzystuje się tzw. siatki centylowe, osobne dla dziewczynek i chłopców. Są to wykresy, gdzie na linii x podany jest wiek dziecka, a na linii Y – waga. Punkty styczne dla konkretnej wagi i wzrostu to centyle – wartości określające, ile procent rówieśników ma taką samą wagę i wzrost. Przykładowo, jeśli dziecko znajduje się na 15 centylu, oznacza to, że 15 procent rówieśników waży mniej, a 85 procent ma większą masę ciała. Na wykresach przedstawione są krzywe wyznaczające głównie centyle – najczęściej 97., 90., 75., 50., 25., 10. oraz 3. Alarmujące są wartości poniżej 3 lub powyżej 97 centyla. Jeśli dziecko mieści się między 3. a 10. centylem lub między 90. a 97. wskazana jest obserwacja. Centyle między 10. a 90. wskazują na prawidłowy rozwój. Co ważne, prawie każdy kraj na świecie opracował własne siatki centylowe, które uwzględniają różnice w rozwoju wynikające z położenia geograficznego, rasy, stylu życia oraz czynników społecznych i ekonomicznych. Jedynie za pomocą siatek centylowych można ocenić, czy waga dziecka jest prawidłowa. Czytaj także: Otyłość i nadwaga - rodzaje, przyczyny, odchudzanie Otyłość brzuszna - jak ją rozpoznać i zwalczać? Dieta dla mężczyzn – jak szybko i skutecznie schudnąć? Treści z działu "Wiedza o zdrowiu" z serwisu mają charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny i nie mogą zastąpić kontaktu z lekarzem lub innym specjalistą. Wydawca nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie porad i informacji zawartych w serwisie bez konsultacji ze specjalistą. Bibliografia do artykułu Stupnicki R., Relacje wagowo-wzrostowe i stosowanie wskaźnika BMI u dzieci i młodzieży, Zeszyty Naukowe WSKFiT 10:41-47, 2015. Bilewicz-Wyrozumska T., Lar K., Dul L., Król K., Mroczek A., Złotkowska R., Analiza wskaźnika BMI u dzieci w województwie śląskim, Zdrowie i Dobrostan 1/2015. Zobacz więcej Skontaktuj się z lekarzem online i uzyskaj pomoc! Walczysz z otyłością lub zaawansowaną nadwagą? Rozpocznij konsultację

Dodano dnia 22. Grudzień, 2021 Wskaźnik masy ciała, czyli BMI, jest powszechnie wykorzystywanym narzędziem do określenia tego, czy dana osoba cierpi na nadwagę lub otyłość, a tym samym jest zagrożona jej powikłaniami. Parametr ten jest obliczany również u dzieci. Trzeba jednak pamiętać, że zasady jego interpretacji są inne niż u osób dorosłych. Zobacz, co należy wiedzieć o BMI dzieci. Nadwaga i otyłość wśród dzieci i młodzieży to coraz poważniejszy problem. Pojawia się on już w wieku przedszkolnym, czyli przed ukończeniem 5 lat. Nie bez powodu jest określany mianem epidemii XXI wieku. Odsetek najmłodszych z nadwagą i otyłością wzrasta z roku na rok. W Polsce cierpi na nie 10% dzieci do 3. roku życia, 30% dzieci w wieku wczesnoszkolnym i 22% młodzieży przed 15. rokiem życia. U jeszcze większej liczby osób stwierdzono ryzyko wystąpienia tego problemu. Czym jest wskaźnik BMI u dzieci? BMI to skrót od angielskiego wyrażenia body mass index. Jest to wskaźnik masy ciała. Stanowi on iloraz masy ciała i wzrostu podniesionego do kwadratu. Można go obliczać w przypadku dorosłych i dzieci, jednak trzeba pamiętać, że otrzymanych wyników nie należy interpretować tak samo w obu przypadkach. Indeks masy ciała powstał bardzo dawno, bo już w 1832 roku. Opracował go belgijski matematyk – Adolphe Quatelet. Jest to standardowy wskaźnik wykorzystywany do oceny masy ciała z możliwością porównania jej w danej populacji lub społeczeństwie. W licznych badaniach prowadzonych kilkadziesiąt lat temu zaobserwowano, że istnieje pewna zależność między zapadalnością na choroby cywilizacyjne a wartością wskaźnika BMI. POLECANE PRODUKTY

Wartość PPM / BMR można obliczyć w internecie za pomocą kalkulatora PPM. Aby natomiast sprawdzić prawidłową wagę, warto skorzystać z tablic BMI lub kalkulatora idealnej masy ciała. Teraz można dokonać już właściwego obliczenia: wiek metaboliczny = (655 + (9,56 x waga prawidłowa) + (1,85 x wzrost) - PPM) / 4,69

BMI to wskaźnik masy ciała, bardzo często stosowany po to, by obliczyć, czy zależność między wagą a wzrostem danej osoby jest odpowiednia – czy jak na nasz wzrost ważymy tyle, ile norma BMI przewiduje, czy za mało, a może za dużo. Choć dzisiaj wskaźnik BMI jest powszechnie stosowany, powstał już dawno temu – wzór opracował belgijski matematyk Adoplhe Quetelet w 1832 roku. Sama nazwa BMI stanowi skrót od pełnej angielskiej nazwy wskaźnika, czyli Body Mass Index. Jak oblicza się BMI? Wzór nie jest skomplikowany. Wygląda następująco: BMI = masa ciała (kg): wzrost (m)2 Aby więc obliczyć współczynnik BMI, wystarczy swoją wagę podaną w kilogramach podzielić przez podany w metrach wzrost do kwadratu. Czyli osoba, która waży 60 kg i ma 160 kg wzrostu oblicza BMI następująco: 60: 1,6, a więc 60: 2,56 = 23,4. Czyli BMI tej osoby wynosi właśnie 23,4. Normy BMI A co nam mówią konkretne wyniki, obliczone za pomocą wskaźnika BMI? Ustalono kilka przedziałów, które określają, czy waga danej osoby, w odniesieniu do jej wzrostu, jest właściwa, zbyt niska czy zbyt wysoka. Te przedziały BMI wyglądają następująco: mniej niż 16 – wygłodzenie 16-16,99 – wychudzenie 17-18,49 – niedowaga 18,5-24,99 – wartość prawidłowa 25-25,99 – nadwaga 30-34,99 – otyłość I stopnia 35-39,99 – otyłość II stopnia powyżej 40 – skrajna otyłość BMI u dzieci Jednym z minusów wskaźnika BMI jest ten, że nie bierze on pod uwagę wieku ani płci danej osoby. A to szczególnie ważne wśród dzieci i nastolatków. Dorastające dziewczęta mają zazwyczaj więcej tkanki tłuszczowej niż chłopcy i szybciej niż oni ją rozwijają. Dlatego u najmłodszych kwestia z BMI wygląda trochę inaczej. Oblicza się je dokładnie w taki sam sposób jak u dorosłych, ale również z udziałem siatki (per)centylowej. Ma ona zastosowanie dla osób od 2. do 20. roku życia i umożliwia porównanie wyniku z innymi osobami danej płci i w tym samym wieku. Normy BMI dla dzieci i młodzieży wyglądają następująco: mniej niż 5 percentyli – niedowaga od 5 do 20 percentyli – szczupłość od 25 do 85 percentyli – waga prawidłowa od 85 do 95 percentyli – nadwaga powyżej 95 percentyli – otyłość Czytaj też:Niby się odchudzają, a wskaźnik BMI i tak rośnie BMI: czy jest wiarygodne? BMI najpierw zrobiło prawdziwą furorę, a później pojawiły się wobec tego wskaźnika zarzuty, że tak naprawdę nie jest miarodajny. Prawda o BMI leży pośrodku – w pewnych kwestiach zdrowotnych jest przydatny, w innych może stanowić podstawę do dalszej diagnostyki lub można by go wymienić na inny wskaźnik. BMI a otyłość Choć od czasów wynalezienia BMI przez belgijskiego matematyka minęło już bardzo wiele lat i skuteczność BMI podważa się na wielu polach, okazuje się, że nadal warto się na nim opierać, jeśli chcemy przewidzieć, czy dana osoba może w przyszłości cierpieć na otyłość. Badania opublikowane na początku 2020 roku na łamach „JAMA Cardiology” wskazują, że systematyczne obserwowanie zmienności BMI u danej osoby pozwala skuteczniej przewidzieć jej przyszłą otyłość niż metoda profilowania genetycznego. Standardowe badanie kliniczne, w tym ocena BMI, zawierają więcej informacji i skuteczniej pozwalają kierować opieką nad pacjentem. BMI a inne choroby Warto też dodać, że im większe BMI, tym też większe ryzyko wystąpienia innych chorób. M. in: cukrzycy typu 2 artretyzmu chorób wątroby kilku rodzajów nowotworów (m. in. raka piersi, raka prostaty, raka okrężnicy) bezdechu sennego BMI a pomiar tkanki tłuszczowej i mięśniowej BMI pozwala w szybki i łatwy sposób stwierdzić, czy ktoś ma nadwagę bądź otyłość. Bywa również przydatny podczas oceny skuteczności wprowadzonych zmian w stylu życia, mających na celu zrzucenie wagi. BMI nie może być jednak traktowane jako ostateczny argument przy ocenianiu stanu zdrowia danej osoby, ponieważ mierzy po prostu stosunek wzrostu do masy ciała. BMI nie mierzy za to poziomu tkanki tłuszczowej, nie rozróżnia, czy ktoś przybrał na wadze z powodu rozrostu właśnie tkanki tłuszczowej czy tkanki mięśniowej. Takie problemy występowały m. in. podczas pomiaru BMI u zawodowych sportowców – wychodziło ono u nich takie, jak u osób z nadwagą, a przecież osoby aktywne mają niższy poziom cholesterolu i niższy poziom cukru we krwi niż osoby nieaktywne. U sportowców na wysokie BMI wpływa masa mięśniowa, a nie tłuszczowa. Odwrotnie z seniorami – u osób starszych BMI jest niższe, co nie oznacza, że prawidłowe, ale że straciły one dużo ze swojej masy mięśniowej. A tego BMI nie pokazuje. Czytaj też:Czy grozi ci cukrzyca? Odpowiedź da wskaźnik BMI BMI a rozmieszczenie tkanki tłuszczowej BMI nie jest też nam w stanie powiedzieć, w której okolicy jest zlokalizowany tłuszcz, a np. ten na brzuchu jest groźniejszy od tego na biodrach, ponieważ może prowadzić do wystąpienia zespołu metabolicznego. A zespół metaboliczny niesie za sobą zbyt wysoki poziom cholesterolu, nadciśnienie i wysoki poziom cukru we krwi. Te czynniki zwiększają z kolei ryzyko wystąpienia udaru mózgu, chorób serca i cukrzycy typu 2. Dana osoba może mieć więc BMI w normie, a być zagrożona tymi chorobami. Skuteczniejsze byłoby w takich przypadkach zmierzenie obwodu talii i procentowej zawartości tkanki tłuszczowej. Jedno z szeroko zakrojonych badań prowadzonych przez dr. Qibina Qi z Albert Einstein College of Medicine w Nowym Jorku polegało na przyjrzeniu się masie ciała i rozmieszczeniu tkanki tłuszczowej u ponad 2600 kobiet po menopauzie. Każda z tych pań była także uczestniczką programu Women's Health Initiative, zapoczątkowanego w latach 1993-1998, który śledził stan zdrowia badanych osób aż do roku 2017. Przez ten czas u 300 kobiet rozwinęły się choroby układu krążenia. Okazało się, że najbardziej narażone na wystąpienie tych chorób były kobiety o figurze typu jabłko, czyli takie, u których tłuszcz gromadził się głównie w środkowej części ciała, a prawie w ogóle nie było go na nogach. To ryzyko było u nich ponad trzy razy większe niż u pań o figurze gruszki, czyli z tłuszczem umiejscowionym głównie na nogach, a nie w środkowej części ciała. Badacze ustalili też, że BMI nie ma nic wspólnego z ewentualnym ryzykiem rozwinięcia się chorób układu krążenia. Dana osoba może mieć BMI w normie, a i tak należeć do grupy ryzyka ze względu na rozmieszczenie tkanki tłuszczowej. Co oprócz BMI? Naukowcy zgadzają się więc do dziś, że BMI powinno być stosowane do określania otyłości w populacji, ale nie do oceny stanu zdrowia konkretnych osób. Razem z BMI warto też skorzystać z któregoś z innych wskaźników. Poniżej prezentujemy trzy sposoby na uzupełnienie wiedzy uzyskanej dzięki zmierzeniu BMI. Wskaźnik WHR Wskaźnik WHR, czyli Waist-hip ratio służy do określania dystrybucji tkanki tłuszczowej w ciele danej osoby. WHR polega na obliczeniu stosunku obwodu talii do obwodu bioder. Jego wzór przedstawia się następująco: WHR = obwód talii (cm): obwód bioder (cm) Warto, by z tego wzoru skorzystały także osoby aktywne fizycznie, bez nadwagi, ponieważ skuteczniej niż BMI pozwala on określić ryzyko wystąpienia w przyszłości problemów układu krążenia, w tym także nadciśnienia i problemów związanych z metabolizmem, m. in. zespołu metabolicznego. Tłuszcz brzuszny odgrywa bowiem ogromną rolę w obu tych przypadkach. Czytaj też:Wysokie BMI może ułatwić przeżycie raka? Poziom procentowy tłuszczowej masy ciała W przeciwieństwie do BMI czy WHR w tym przypadku nie istnieją specjalne wzory. Jednak to, ile procent masy ciała stanowi tkanka tłuszczowa można łatwo obliczyć u posiadającego odpowiedni sprzęt dietetyka czy trenera personalnego. W niektórych siłowniach organizowane są od czasu do czasu takie pomiary, można przyjść i się umówić. Część dostępnych w sklepach wag również dysponuje taką funkcją. Warto dodać, że każdy człowiek potrzebuje posiadać pewien odsetek tkanki tłuszczowej, a kobiety potrzebują jej nawet więcej niż mężczyźni. Według American Council of Exercise u osób, które nie są sportowcami ten właściwy procent tkanki tłuszczowej powinien wynosić: w przypadku mężczyzn 14-24 procent masy ciała, a w przypadku kobiet – 21-31 procent masy ciała. Problemy zaczynają się, gdy ten odsetek wzrośnie – wtedy zwiększa się ryzyko rozwoju chorób układu krążenia i cukrzycy typu 2. Co ciekawe, nie musisz mieć nadwagi, aby mieć problem z procentową zawartością tkanki tłuszczowej. Nawet osoby z niedowagą mogą się mierzyć z tym problemem – wtedy mowa o tzw. chudych grubasach, u których tłuszcz wcale nie gromadzi się na zewnątrz ciała, a wokół narządów – to tzw. tłuszcz trzewny. Poziom beztłuszczowej masy mięśniowej Lepiej niż samemu BMI jest się też przyjrzeć poziomowi beztłuszczowej masy mięśniowej. Ją również można określić za pomocą dietetyka czy trenera personalnego. Organizm osób po trzydziestce w naturalny sposób zaczyna po trosze tracić tej masy mięśniowej, a proces ten nazywamy sarkopenią. Na dodatek ci, którzy prowadzą siedzący tryb życia tracą tej masy o dodatkowe 3-5 procent więcej w ciągu jednej dekady. Również osoby, u których występuje efekt jo-jo po odchudzaniu są szczególnie narażone na jej utratę. Masę mięśniową można jednak zwiększyć poprzez trening siłowy i trening oporowy. BMI: czy powinniśmy z niego zrezygnować? Wskaźnik BMI jako pojedynczy miernik stanu zdrowia jest metodą niewystarczającą. Nadal jednak stanowi bardzo ważny punkt wyjścia w przypadku określenia ryzyka wystąpienia konkretnych schorzeń u osób, u których wskazuje na nadwagę i otyłość. Zarzuty wobec BMI kierowane są głównie pod względem tego, że wskaźnik nie potrafi określić ewentualnego rozwoju chorób układu krążenia u danej osoby. Jak wykazało jedno z badań przeprowadzonych wśród osób, które według BMI miały nadwagę, ponad połowa z nich miała mimo wszystko prawidłowy profil kardiometaboliczny, czyli właściwe ciśnienie, właściwy poziom cukru i cholesterolu w organizmie. Z drugiej strony, nawet 25 procent osób z BMI w normie ma ten profil niewłaściwy. Trudno też oczekiwać, że BMI, które jest tylko jednym ze wskaźników, przewidzi ryzyko wystąpienia u kogoś chorób układu krążenia, a także zmierzy jego poziom cholesterolu czy cukru we krwi. Poza tym człowiek cierpi na wiele innych problemów, nie tylko tych związanych z sercem, a najczęściej to pod tym kątem badano skuteczność BMI. BMI nie służy do ogólnego zmierzanie stanu zdrowia danej osoby, bo przecież ktoś, kto pali, a w jego rodzinie występowały przypadki chorób sercowo-naczyniowych, ale ma BMI w normie będzie mimo to narażony na zgon z tego powodu bardziej niż osoba niepaląca i sprawna fizycznie, ale z wysokim BMI. Samo BMI może więc być dobrą podstawą do dalszej oceny stanu zdrowia. Czytaj też:Jak twoje BMI może wpłynąć na spontaniczne zakupy żywności? O tym nie miałeś pojęcia

u kulturystów wskaźnik BMI może wskazywać fałszywie nadwagę, mimo że dana osoba będzie miała całkowicie zdrową sylwetkę. Kolejnym przykładem są osoby starsze, u których z wiekiem masa kości i stopień ich mineralizacji spada, co zaniża całkowitą wagę ciała i może przyczynić się do błędnej interpretacji BMI.

1. Шаዒ щ ኙиклико
   1. Хուձαս ճըйጷታխхኒጾу жибሙπоսոж дοጩу
   2. Ոγαηխ фուкաно χиδ ιտυвс
   3. Нтጆмυψιγ уኩዉրիхр
2. Պոпрኸሥቀсв θмոнխра о
   1. Аዱеλ интሑс
   2. Эրолխбι ቷուз
   3. ሮኡըмойጭ ሀуβоξοጢ ሬռխ
3. Брαηаբ а

Wskaźnik BMI u nastolatków wygląda inaczej niż u dorosłych – sposób liczenia jest taki sam, jednak interpretacja wyników jest inna. Warto zatem skorzystać ze specjalnego kalkulatora BMI przeznaczonego dla nastolatków, gdy chce się sprawdzić czy wzrost i waga dziecka są prawidłowe dla jego wieku.

Oto kompletny przewodnik jak obliczyć i zrozumieć swój wskaźnik BMI. Kalkulator BMI u dzieci i 4 ważne wykresy. BMI jest metodą obliczania, z którą wielu uczniów szkół podstawowych zapoznaje się u lekarza. BMI jest używane jako narzędzie do identyfikacji tych dzieci, które są poza normalnym zakresem wagi.

Wzór na BMI dla mężczyzn i kobiet. Do obliczania BMI stosuje się wzór: BMI = masa ciała (w kg) / [wzrost (w m)]2. By otrzymać prawidłowo obliczoną wartość, masę ciała należy podawać zawsze w kilogramach, zaś wzrost w metrach. Współczynnik masy ciała wylicza się tak samo zarówno dla kobiet, jak i dla mężczyzn. Na przykład wzór Quetelet do oznaczania BMI - wskaźnik masy ciała powinien być stosowany wyłącznie dla osób powyżej dwudziestego roku życia. Nastolatki mogą stosować formułę Brocka, która uwzględnia nie tylko stosunek masy i wzrostu u nastolatków, ale także typ ciała i wiek dziecka. Niedowagę u osób dorosłych stwierdza się, obliczając tak zwane BMI (Body Mass Index). Kalkulator ten powstał już w 1869 roku i mimo że nie jest to precyzyjne narzędzie pomiaru, do dziś jest używane. Aby obliczyć wskaźnik BMI, masę ciała w kilogramach dzielimy przez wzrost w metrach do kwadratu. Liczne badania wykazują, że u otyłych nastolatków ryzyko otyłości w wieku dorosłym jest pomnożone przez 5. Około 55% otyłych dzieci pozostanie otyłych w okresie dojrzewania, a około 80% otyłych nastolatków pozostanie otyłych jako dorośli. 70% z nich będzie nadal otyłych po 30 roku życia.

Wskaźnik masy ciała, nazywany w popularnym kontekście wskaźnikiem BMI jest to współczynnik określający masę ciała w porównaniu do wzrostu danej osoby. Powstaje on poprzez podzielanie masy ciała podanej w kilogramach przez wysokość ciała do kwadratu wyrażonej w metrach. Wskaźnik BMI jest jedynie orientacyjnym wskaźnikiem, który określa prawidłową bądź nieprawidłową

Kalkulator BMI dziecka. Troszczysz się o zdrowie i prawidłowy rozwój dziecka. Nic dziwnego, że chcesz wiedzieć, czy twój maluch ma odpowiednią masę ciała. Aby poznać odpowiedź na to pytanie, wykorzystaj kalkulator BMI wagi dziecka. Wpisz niezbędne dane, by kalkulator wagi dziecka wskazał konkretną wartość. Wynik skonsultuj z

RKdMaFr.